einde komt dichterbij..
Door: Ingrid
Blijf op de hoogte en volg Ingrid
29 November 2009 | Zuid-Afrika, Port Elizabeth
Deze week heb ik het kort gehouden haha ik durf jullie niet weer zulke lappen tekst voor te schuiven;) Mijn verhaal staat een beetje in het teken van afscheid nemen.
Maandag op stage hoorde we dat a.s woensdag het 20 jarig bestaan van Erica House zou zijn. Dit werd ons even medegedeeld, maar het zag er verder niet naar uit dat het ook echt gevierd ging worden. Maar wij wilde dit natuurlijk niet zomaar voorbij laten gaan! Bovendien zijn de oudere kinderen nu allemaal school aan het afronden, en gaan ze daarna voor een dikke maand naar huis. Deze kids zien we dus niet meer voordat wij terug naar Nederland gaan. Onze stage duurt nog maar 2 weekjes, 10 december zijn we klaar. Daarom leek het ons wel leuk om van deze feestdag ook meteen ons afscheidsfeest te maken. We kwamen op het idee om een ‘bonte middag’ te organiseren. Alle kinderen de kleuters, maar ook de jongeren (12 t/m 18) konden zich inschrijven om een act te doen. We dachten eerst dat echt niemand dat zou doen of durven, maar alle kinderen waren mega enthousiast. Uiteindelijk hadden we dus 23 acts, voornamelijk raps, dans en zang.
Ondanks we maar twee dagen hadden om alles te organiseren waren we woensdag middag toch best goed voorbereid.
Na 1,5 uur vertraging konden we woensdag uiteindelijk om half 4 beginnen.Ondanks dat het allemaal lekker Afrikaans ging was het reuze gezellig en vonden de kinders het hartstikke leuk. De kleuters hebben in de maneschijn gezongen en gedanst, en toch zeker de helft van de jongeren hebben ook echt hun act opgevoerd. Aan het einde hadden we voor alle kinderen snoep, chips en drinken en hadden we een soort van ‘disco’. Om 18.00 uur moesten we stoppen en zijn we naar huis gegaan.
Donderdag zijn Marije, Lotte, Denise en ik naar E.P Children’s home gegaan, het kindertehuis waar onze lieve S. is geplaatst (zie verhaal 16). Het is een mega groot terrein waar verschillende huizen op staan. Alle huizen hebben een eigen tuin met klimrek en alles er op en eraan. Daardoor lijkt het helemaal geen instelling, meer een klein dorpje. In ieder huis wonen 12 kinderen, jongens of meisjes, op leeftijd ingedeeld. We mochten een kijkje nemen in de huizen en dat zag er echt héél goed uit. De kinderen hebben een paar vaste begeleiders, die dus echt als ‘moederfiguur’ kunnen worden gezien. Deze wonen ook in een apart huisje aan het grote huis. Sommige kinderen hebben eigen kamertjes, andere slapen met 3 of 4e. Veel beter dan die eindeloze rijen stapelbedden in Erica House! Deze kids hebben echt hun eigen plekje met hun eigen spulletjes. Daarnaast hangt er ook in elk huisje een heerlijk ‘thuis’ sfeertje. Elk huis is anders want het is precies zoals de kinderen het graag willen. Er hangen kleurplaten aan de muren, er is een computer, televisie en het huis is echt opgedeeld in een woonkamertje, keukentje enzovoorts. Het is natuurlijk ook logisch dat dit er beter uit ziet dan Erica House, want Erica House is een tijdelijke crisisopvang die aan zoveel mogelijk kinderen onderdak moet bieden. E.P children’s home is gewoon een particuliere instelling waar kinderen echt tot hun achttiende wonen. Het is hun thuis, en zo zag het er ook écht uit.
We gingen het huisje van de kleine kinderen binnen. Daar zagen we een groepje peuters op de grond zitten. Al snel zag ik ’t kopje van onze lieve S ertussen. We riepen haar naam, ze keek op en ze bleef ons echt minuten lang aanstaren. Ze herkende ons meteen, maar was niet blij, niet verdrietig, niet boos, niks. Ze zat alleen maar te kijken. Alle andere peuters en kleuters vonden t natuurlijk geweldig dat er iemand was dus die begroetten ons en spoorde S aan om ook iets te doen. Maar die bleef totaal overdonderd voor zich uit kijken. Wij schrokken ons echt dood en we dachten wat is er in hemelsnaam met de drukke, gekke, impulsieve, hyperactieve S gebeurd!? Ik vroeg aan de begeleidster van het huis hoe S is en ze vertelde me dat ze normaal heel anders doet. Ze was heel snel gewent in de groep, de andere kinderen reageren heel goed op haar en ze was heel ‘extravert, active, happy, and somethimes a bit crazy’. Dit deed me echt super goed om te horen natuurlijk. We namen de kids mee naar buiten en langzaam aan begon S. er meer aan te wennen. Ze begon haar rare streken weer te vertonen, rende rond van hop naar her, draaide rondjes tot ze van duizeligheid op de grond viel, had een zak over haar hoofd getrokken en bonkte zo met haar hoofd van klimrek naar klimrek. Marije, Lotte, Denise en ik dachten precies t zelfde;.. Daar is onze S weer!
Na de rondleiding en het zien van S die het zo goed heeft daar zijn we echt met een goed gevoel vertrokken. Nu heeft ze zekerheid tot ze 18 is, een vaste woongroep, vaste begeleider, ze gaat naar school en als ze groot is leren ze haar hoe ze zelfstandig kan leven. Ze kunnen haar zelfs de mogelijkheid aanbieden om daar een studie te doen zodat ze zelf geld kan gaan verdienen later en een eigen bestaan op kan bouwen. Ik ben echt super blij dat we zijn gaan kijken bij haar en hoop ook echt dat er in de toekomst meer van de kindjes van Erica House naar deze instelling worden gebracht!
Ook in huize sharwood is er weer het een en ander veranderd. zaterdag ochtend hebben Denise en ik Lotte mee helpen verhuizen. Ze gaat de laatste 2 weekjes in een gastgezin wonen. Dat was voor ons drieën wel even een heel gek momentje. Ik zal haar natuurlijk nog wel iedere dag op stage zien maar het is toch gek dat ze nu niet meer bij ons woont. Ik heb haar gastouders ontmoet en haar kamertje gezien en het zag er allemaal heel erg leuk en gezellig uit. Denise en ik hebben haar met een gerust hart achter durven laten:)
Wat wel heel gek was trouwens, dit was de eerste keer in maanden dat ik in een echt ‘huis’ stond. Waar mensen koffie dronken en de krant zaten te lezen, waar het stil en opgeruimd was, met foto’s aan de muren en kleedjes op de tafels. Echt héél gek haha!
Zondag is Frank (de Duitser) vertrokken. Hij gaat een maand reizen, via de wildcoast naar Kaapstad. Dus ook van hem moesten we afscheid nemen. Heel jammer, hij was ondanks ie maar zo kort bij ons woonde echt een gezellige factor! We noemde hem ‘de opa’ haha want aangezien Fingers met zn 28j de Daddy van ’t stel was .. moest Frank 38j dan wel de opa zijn;)!
En maandag moeten we afscheid nemen van Black Patrick, Jong su en PJ.. (die trouwens BJ heet heb ik ontdekt haha). Ze gaan in een ander studentenhuis wonen bij ons in de buurt, waar de huur goedkoper is. Hier woont Bro (die ene maffe koreaan) ook. Gelukkig is het dichtbij ons huis en hebben ze beloofd dat ze héél vaak langskomen want we vinden ’t écht niet vet dat ze gaan vertrekken!
Sharwood wordt echt mega leeg.. Alleen Annet, Yvon, Patrick, Denise en ik zijn nog over.
Deze dingetjes doen je echt beseffen dat het einde eraan begint te komen. Denise en ik moeten nog twee weekjes stage lopen, dan gaan we 10 dagen reizen en dan alweer naar huis.
Iedereen in huis begint te beseffen dat de momenten dat we lekker met elkaar op de bank hangen, lol hebben om niks, samen koken, dvd’tjes kijken, in de tuin liggen of partyen steeds minder beginnen te worden. Dat is voor ons allemaal wel even slikken.. Het besef dat t allemaal af begint te lopen is écht niet leuk. De eerste twee weken dat ik hier was kon ik af en toe wel huilen als ik iemand van ’t thuisfront aan de telefoon had of foto’s zat te kijken.. Nu heb ik hier nog 2 weken en moet ik huilen omdat ik dit niet achter me wil laten!
De gedachte dat ik dadelijk binnen een paar weken weer helemaal opgezogen ben in het Nederlandse patroon van leven met de minuut, volle dagen plannen, doelen stellen, doorwerken en álles inplannen is bijna beangstigend haha. Ik wil dit impulsieve leventje aanhouden! Lekker leven met de dag, doen wat in me op komt, krijg ik ’t vandaag niet gedaan dan komt ’t morgen wel. Zo niet, dan overmorgen haha!
Nee even serieus, het is lastig te omschrijven, maar doordat ik nu zoveel afscheid moet nemen besef ik gewoon dat mijn tijd hier er bijna opzit en dat is heel jammer. Ik besef hierdoor dat de manier waarop ik nu leef in Nederland echt onmogelijk is door ’t gigantische cultuurverschil en dat zal héél erg wennen zijn om straks weer om te gooien. Alleen al ’t idee dat dichte schoenen aanmoet in plaats van mijn slippertjes, dat we om half 6 eten en dat ik ’s ochtends weer moet racen voor die stomme bus! Bleh!) Gelukkig heb ik heeele lieve mensen in NL die erg blij zijn als ik thuis kom en dat maakt ’t voor mij ook écht leuk om naar huis te gaan. Als ik er zo aan denk dat ik weer kan stappen met m’n vriendinnen, ouwehoeren met iedereen, verrekken met mathijs, ’t groene krukje voor papa’s grote stoel kan schuiven, rond kan fietsen, kroketten eten en in mijn eigen bed kan slapen heb ik ook mega veel zin om terug te gaan. Ik kan niet wachten om jullie te bombarderen met 2000 foto’s, verhalen, filmpjes enzovoorts!
-xxx-
Maandag op stage hoorde we dat a.s woensdag het 20 jarig bestaan van Erica House zou zijn. Dit werd ons even medegedeeld, maar het zag er verder niet naar uit dat het ook echt gevierd ging worden. Maar wij wilde dit natuurlijk niet zomaar voorbij laten gaan! Bovendien zijn de oudere kinderen nu allemaal school aan het afronden, en gaan ze daarna voor een dikke maand naar huis. Deze kids zien we dus niet meer voordat wij terug naar Nederland gaan. Onze stage duurt nog maar 2 weekjes, 10 december zijn we klaar. Daarom leek het ons wel leuk om van deze feestdag ook meteen ons afscheidsfeest te maken. We kwamen op het idee om een ‘bonte middag’ te organiseren. Alle kinderen de kleuters, maar ook de jongeren (12 t/m 18) konden zich inschrijven om een act te doen. We dachten eerst dat echt niemand dat zou doen of durven, maar alle kinderen waren mega enthousiast. Uiteindelijk hadden we dus 23 acts, voornamelijk raps, dans en zang.
Ondanks we maar twee dagen hadden om alles te organiseren waren we woensdag middag toch best goed voorbereid.
Na 1,5 uur vertraging konden we woensdag uiteindelijk om half 4 beginnen.Ondanks dat het allemaal lekker Afrikaans ging was het reuze gezellig en vonden de kinders het hartstikke leuk. De kleuters hebben in de maneschijn gezongen en gedanst, en toch zeker de helft van de jongeren hebben ook echt hun act opgevoerd. Aan het einde hadden we voor alle kinderen snoep, chips en drinken en hadden we een soort van ‘disco’. Om 18.00 uur moesten we stoppen en zijn we naar huis gegaan.
Donderdag zijn Marije, Lotte, Denise en ik naar E.P Children’s home gegaan, het kindertehuis waar onze lieve S. is geplaatst (zie verhaal 16). Het is een mega groot terrein waar verschillende huizen op staan. Alle huizen hebben een eigen tuin met klimrek en alles er op en eraan. Daardoor lijkt het helemaal geen instelling, meer een klein dorpje. In ieder huis wonen 12 kinderen, jongens of meisjes, op leeftijd ingedeeld. We mochten een kijkje nemen in de huizen en dat zag er echt héél goed uit. De kinderen hebben een paar vaste begeleiders, die dus echt als ‘moederfiguur’ kunnen worden gezien. Deze wonen ook in een apart huisje aan het grote huis. Sommige kinderen hebben eigen kamertjes, andere slapen met 3 of 4e. Veel beter dan die eindeloze rijen stapelbedden in Erica House! Deze kids hebben echt hun eigen plekje met hun eigen spulletjes. Daarnaast hangt er ook in elk huisje een heerlijk ‘thuis’ sfeertje. Elk huis is anders want het is precies zoals de kinderen het graag willen. Er hangen kleurplaten aan de muren, er is een computer, televisie en het huis is echt opgedeeld in een woonkamertje, keukentje enzovoorts. Het is natuurlijk ook logisch dat dit er beter uit ziet dan Erica House, want Erica House is een tijdelijke crisisopvang die aan zoveel mogelijk kinderen onderdak moet bieden. E.P children’s home is gewoon een particuliere instelling waar kinderen echt tot hun achttiende wonen. Het is hun thuis, en zo zag het er ook écht uit.
We gingen het huisje van de kleine kinderen binnen. Daar zagen we een groepje peuters op de grond zitten. Al snel zag ik ’t kopje van onze lieve S ertussen. We riepen haar naam, ze keek op en ze bleef ons echt minuten lang aanstaren. Ze herkende ons meteen, maar was niet blij, niet verdrietig, niet boos, niks. Ze zat alleen maar te kijken. Alle andere peuters en kleuters vonden t natuurlijk geweldig dat er iemand was dus die begroetten ons en spoorde S aan om ook iets te doen. Maar die bleef totaal overdonderd voor zich uit kijken. Wij schrokken ons echt dood en we dachten wat is er in hemelsnaam met de drukke, gekke, impulsieve, hyperactieve S gebeurd!? Ik vroeg aan de begeleidster van het huis hoe S is en ze vertelde me dat ze normaal heel anders doet. Ze was heel snel gewent in de groep, de andere kinderen reageren heel goed op haar en ze was heel ‘extravert, active, happy, and somethimes a bit crazy’. Dit deed me echt super goed om te horen natuurlijk. We namen de kids mee naar buiten en langzaam aan begon S. er meer aan te wennen. Ze begon haar rare streken weer te vertonen, rende rond van hop naar her, draaide rondjes tot ze van duizeligheid op de grond viel, had een zak over haar hoofd getrokken en bonkte zo met haar hoofd van klimrek naar klimrek. Marije, Lotte, Denise en ik dachten precies t zelfde;.. Daar is onze S weer!
Na de rondleiding en het zien van S die het zo goed heeft daar zijn we echt met een goed gevoel vertrokken. Nu heeft ze zekerheid tot ze 18 is, een vaste woongroep, vaste begeleider, ze gaat naar school en als ze groot is leren ze haar hoe ze zelfstandig kan leven. Ze kunnen haar zelfs de mogelijkheid aanbieden om daar een studie te doen zodat ze zelf geld kan gaan verdienen later en een eigen bestaan op kan bouwen. Ik ben echt super blij dat we zijn gaan kijken bij haar en hoop ook echt dat er in de toekomst meer van de kindjes van Erica House naar deze instelling worden gebracht!
Ook in huize sharwood is er weer het een en ander veranderd. zaterdag ochtend hebben Denise en ik Lotte mee helpen verhuizen. Ze gaat de laatste 2 weekjes in een gastgezin wonen. Dat was voor ons drieën wel even een heel gek momentje. Ik zal haar natuurlijk nog wel iedere dag op stage zien maar het is toch gek dat ze nu niet meer bij ons woont. Ik heb haar gastouders ontmoet en haar kamertje gezien en het zag er allemaal heel erg leuk en gezellig uit. Denise en ik hebben haar met een gerust hart achter durven laten:)
Wat wel heel gek was trouwens, dit was de eerste keer in maanden dat ik in een echt ‘huis’ stond. Waar mensen koffie dronken en de krant zaten te lezen, waar het stil en opgeruimd was, met foto’s aan de muren en kleedjes op de tafels. Echt héél gek haha!
Zondag is Frank (de Duitser) vertrokken. Hij gaat een maand reizen, via de wildcoast naar Kaapstad. Dus ook van hem moesten we afscheid nemen. Heel jammer, hij was ondanks ie maar zo kort bij ons woonde echt een gezellige factor! We noemde hem ‘de opa’ haha want aangezien Fingers met zn 28j de Daddy van ’t stel was .. moest Frank 38j dan wel de opa zijn;)!
En maandag moeten we afscheid nemen van Black Patrick, Jong su en PJ.. (die trouwens BJ heet heb ik ontdekt haha). Ze gaan in een ander studentenhuis wonen bij ons in de buurt, waar de huur goedkoper is. Hier woont Bro (die ene maffe koreaan) ook. Gelukkig is het dichtbij ons huis en hebben ze beloofd dat ze héél vaak langskomen want we vinden ’t écht niet vet dat ze gaan vertrekken!
Sharwood wordt echt mega leeg.. Alleen Annet, Yvon, Patrick, Denise en ik zijn nog over.
Deze dingetjes doen je echt beseffen dat het einde eraan begint te komen. Denise en ik moeten nog twee weekjes stage lopen, dan gaan we 10 dagen reizen en dan alweer naar huis.
Iedereen in huis begint te beseffen dat de momenten dat we lekker met elkaar op de bank hangen, lol hebben om niks, samen koken, dvd’tjes kijken, in de tuin liggen of partyen steeds minder beginnen te worden. Dat is voor ons allemaal wel even slikken.. Het besef dat t allemaal af begint te lopen is écht niet leuk. De eerste twee weken dat ik hier was kon ik af en toe wel huilen als ik iemand van ’t thuisfront aan de telefoon had of foto’s zat te kijken.. Nu heb ik hier nog 2 weken en moet ik huilen omdat ik dit niet achter me wil laten!
De gedachte dat ik dadelijk binnen een paar weken weer helemaal opgezogen ben in het Nederlandse patroon van leven met de minuut, volle dagen plannen, doelen stellen, doorwerken en álles inplannen is bijna beangstigend haha. Ik wil dit impulsieve leventje aanhouden! Lekker leven met de dag, doen wat in me op komt, krijg ik ’t vandaag niet gedaan dan komt ’t morgen wel. Zo niet, dan overmorgen haha!
Nee even serieus, het is lastig te omschrijven, maar doordat ik nu zoveel afscheid moet nemen besef ik gewoon dat mijn tijd hier er bijna opzit en dat is heel jammer. Ik besef hierdoor dat de manier waarop ik nu leef in Nederland echt onmogelijk is door ’t gigantische cultuurverschil en dat zal héél erg wennen zijn om straks weer om te gooien. Alleen al ’t idee dat dichte schoenen aanmoet in plaats van mijn slippertjes, dat we om half 6 eten en dat ik ’s ochtends weer moet racen voor die stomme bus! Bleh!) Gelukkig heb ik heeele lieve mensen in NL die erg blij zijn als ik thuis kom en dat maakt ’t voor mij ook écht leuk om naar huis te gaan. Als ik er zo aan denk dat ik weer kan stappen met m’n vriendinnen, ouwehoeren met iedereen, verrekken met mathijs, ’t groene krukje voor papa’s grote stoel kan schuiven, rond kan fietsen, kroketten eten en in mijn eigen bed kan slapen heb ik ook mega veel zin om terug te gaan. Ik kan niet wachten om jullie te bombarderen met 2000 foto’s, verhalen, filmpjes enzovoorts!
-xxx-
-
29 November 2009 - 15:56
Papa,mama Van Denise:
Ha Ingrid,
de clock is ticking !! maar ook nog lekker genieten van jullie 10 daagse reis, en de laatste weekjes van jullie stage.
Groetjes, Toine & Elly -
29 November 2009 - 16:01
Joyce:
Heeeeee Ingrid! Heerlijk om je verhaal te lezen. Vooral over het kindje, dat moet toch echt een pracht gezicht zijn! Het schiet al echt op, heb al bedacht dat ik mijn kaartje beter niet meer op kan sturen, hoe gek! Het is echt snel gegaan! Zin om jullie real-life te spreken. Geniet nog van de laatste momentjes! Liefs Joyce -
29 November 2009 - 16:22
Mama Rita:
Ha lieverd,
Fijn dat jullie afscheid hebben kunnen nemen van S en dat het zo goed gaat!
Veel plezier met het klimrek als het er staat van de week, geniet er maar van samen met de kinders, jullie hebben het verdiend!
Dan nog een paar weekjes stage en dan de reis... en dan.... lekker naar Veghel!! al snap ik heel goed dat al dat afscheid nemen helemaal niet fijn is.
Knuffel en dikke kus -
29 November 2009 - 16:52
Hilde:
Hee lieve zus,
wat fijn om te lezen dat S. goed zit daar.
En het zal idd een heel raar gevoel zijn dat het zo leegstroomt daar in huis :-(
Ik bel je straks even!
Dikke kus! XX -
29 November 2009 - 17:45
Anne:
Ha meid,
Fijn dat je afscheid hebt kunnen nemen van S. Gelukkig zit ze daar goed!
Succes de laatste weken. Gisteren feest gehad van je broer! Je papa gesproken en hij mist je wel hoor!
Het is moeilijk om het daar achter te laten maar je krijgt hier ook weer alle liefde en aandacht.
Liefs Anne -
29 November 2009 - 18:09
Anita:
hoi Ingrid, nog een hele fijne tijd in Afrika en we horen binnenkort wel ´live´ van je hoe het geweest is!
Groetjes, Anita -
29 November 2009 - 18:43
Lianne:
Hoi Ingrid
Ik ben terug over 24 dagen ,zegt je reisstatus nu. Het zal zeker een dubbel gevoel geven: blij dat je weer in Nederland met familie en vrienden bent en jammer dat het voorbij is.
Maar wel met 'n rugzak met warmte,verwondering, liefde,verwarring,ontmoe-
tingen en andere ervaringen retour.
Geniet nog maar lekker en koester de herinneringen.
Groetjes, Arjen en Lianne -
29 November 2009 - 19:07
Thijs:
En ik kan niet wachten om al je foto's en verhalen te zien en te horen!
Groetjes
Thijs -
30 November 2009 - 13:58
Manon:
Héél veel succes met al het afscheid! Tsjah, en je weet wat ik gezegd heb he.. in de mail :)
Geniet nog maar van ieder moment wat je hebt op stage, in je huis, in PE en in Afrika en ga je lekker voorbereiden op jullie gave trip!! Ben benieuwd naar die verhalen!
Xx -
30 November 2009 - 18:22
Sanne:
Hee lieverd!
Fijn dat je afscheid hebt kunenn nemen van S.
Het lijkt me ook heel lastig om van de rest afscheid te moeten nemen. komt jouw afscheid natuurlijk heel dichtbij terwijl je het er zo fijn hebt.
igg nog veel plezier de laatste stage weken en daarna wens ik jou heel veel plezier met het rondtrekken!
xxxxx -
01 December 2009 - 17:21
Ferry En Mieke:
Hoi Ingrid,
Inderdaad; het aftellen is begonnen. Ik hoop dat het klimstoestel een groot succes is, dan sluiten jullie je stage natuurlijk helemaal met een goed gevoel af.
Fijn om met eigen ogen te zien hoe het er bij Erica House aan toe gaat en hoe jullie wonen.
We hebben een geweldige reis gehad...jullie hebben nog al dat moois te goed!
Veel sterkte met afscheid nemen van al die lieve mensen.....
Groetjes uit Oostelbeers
van de ouders van Lotte. -
01 December 2009 - 21:23
Manoe:
Ha ver buurmeisje!
Wat is het weer heerlijk om je verhaaltje te lezen! Je moet echt wat met dat schrijftalent van je gaan doen;). Mooi om te lezen dat je zo in dat afrikaanse cultuurtje zit! Dat maakt het afscheid natuurlijk wel moeilijker maar niemand neemt je deze ervaring nog af!
Geniet nog van je laatste paar weekjes! Tot over een paar weekjes!
Liefs Manoe -
02 December 2009 - 17:28
Mieke S:
Hee Ingrid,
Wij zaten 6 dagen zonder internet dus heb ik nu maar eens een uurtje voor jou 2 laatste verhalen uitgetrokken. Geweldig weer!! Zo gezellig dat ik dacht ik kan wel even doorlezen terwijl ik kook. Niet dus! Het vlees was zwart!! Zo leuk schrijf jij nou!!!
Bedankt voor je lieve kaartje weer. Geniet nog even van je laatste stage weekjes/ dagen. Heel veel sterkte met het verder afscheid nemen van al je maatjes daar.
En....geniet nog heel erg samen met Denise van een lekker rondreisje in het mooie Zuid-Afrika!
Liefs Mieke -
02 December 2009 - 20:24
Papa:
Zo hier ben ik dan, fijn dat je met z'n goed gevoel afscheid hebt kunnen nemen van S nog een fijne stage week en dan kan de 10 daagse beginnen! we houden contakt. xxxxxx papa -
02 December 2009 - 20:38
Monique:
Wederom een heerlijk verhaal om te lezen. Kan me voorstellen dat het moeilijk is afscheid te nemen van zo'n pracht tijd en pracht mensen.
Geniet van je vakantie met Denise.
Liefs Monique -
03 December 2009 - 12:06
Loess:
Als je maar niet besluit daar te blijven;) Zitten we hier nóg langer op je te wachten! Geniet nog van je laatste paar weken meid!!
xx -
03 December 2009 - 12:55
Steph:
Hahaha kroketten eten.
Iedereen weet wat ie voor welkomstkado moet halen.
KROKETTEN VOOR INGRIDj
Mooi verhaal -
03 December 2009 - 21:11
Peggy:
woooooow....... een úúr en een kwartier gedaan over 4 verhalen van Ingrid Ketelaars! haha! (kun je nagaan hoe sloom ik lees.. ik lijk bijna een analfabeet!)
dit is ook weer een mooi verhaal! fijn dat S. goed terecht is gekomen.
ik kan niet wachten tot we weer kunnen knuffelen!!
vast veel succes met het afscheid nemen van iedereen en héél veel plezier met het rondtrekken, maar ik spreek je van tevoren nog!! dikke kusss. -
05 December 2009 - 12:46
Maria Smulders:
Ingrid,
Dit is mijn laatste reactie, dan zie ik je weer op of na 6 jan.
Wij vertrekken dinsdagmorgen naar Kuala Lumpur en Nieuw Zeeland. Heerlijk, ik heb er zo'n zin in. Ik wens jou nog een fijne tijd, geniet nog even em dan een goede terugvlucht naar HUIS.
Lieve groetjes, -
07 December 2009 - 08:26
Thea:
Hoi Ingrid,
Nog een paar dagen en dan is je stage ten einde, ik hoop dat je goed afscheid kunt nemen. Voor daarna een hele fijne vakantie en tot ziens. Groetjes van Thea -
07 December 2009 - 20:34
Conny:
Ha die Ingrid,
Onder het genot van een kopje thee weer gezellig je verhalen gelezen. Raar hoor om je straks weer in levende lijve te zien. Het is nu zo'n gewoonte om via de email op de hoogte te zijn van je wel en wee! Wij gaan op wintersport maar zorgen dat we zeker nog even bij jullie thuis binnenlopen om je weer te zien want de kids vinden het nu voort wel welletjes en willen je graag zien. Ik wens jullie nog een fijne rondreis toe en tot in Veghel. -
08 December 2009 - 15:12
July:
hee ingrid
was dat niet eng op die hoge brug?
weet je ook hoe die olifant heet?
en hoe heten al je vrinden?
op pakjes avond heb ik een buuro gekregen en een pennen bakje en een nietmachin en een dagboek
groetjes july xx -
08 December 2009 - 18:00
Opa En Oma:
hallo Ingrid.
We hebben de laatste verslagen gelezen, we hebben er ontzettend van genoten.
Wij kijken met heel veel plezier uit naar je thuiskomst.
van Oma
We hebben er ook alle begrip voor dat je ook wel een traantje zult laten voor dat je huiswaarts komt!
van Opa
Wij wensen jou en Denise hele fijne vakantiedagen, geniet ervan en daarna een goede reis terug naar Veghel!
Hartelijke groeten van Opa en Oma, dikke kus! -
09 December 2009 - 20:51
Ardi:
Hoi Ingrid,
Heb al die tijd met de nodige belangstelling je prachtige verhalen gelezen. Wat een bijzondere ervaring moet dit voor je zijn.
Hoop er terug in Nederland nog meer over te horen.
p.s. Er is nog wel schokkend nieuws en dat is dat je moeder een trui gekocht heeft bij H&M. Dit zou ze volgens mij toch nooit in haar leven doen!
Geniet van de laatste tijd daar en groetjes van Judith, Niels, Kees en Ardi. -
11 December 2009 - 14:41
Myrthe:
Het was weer lang geleden dat ik alles even gelezen heb helaas, maar dan is het weer zo leuk om allemaal te lezen:D! Fijn dat het zo goed ging met S! En jammer dat er steeds meer mensen weggaan nu. En jij bent er ondertussen nu ook ècht weg:(
Geniet maar van je vakantie en tot heeeeel snel:D:D en ik kijk er naar uit om je 2000 foto's, verhalen, fimlpjes enzovoorts te zien, haha! XX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
