Afronding stage + afscheid!

Maandag kwamen de medewerkers van Windsor om het klimrek te plaatsen. In Nederland zou zoiets door 2 mensen gedaan worden, hier waren ze met 8en. Na wat passen meten en overleggen begonnen ze met opbouwen en de peuters vonden het maar al te interessant. We namen ze omstebeurt mee naar buiten om een kijkje te nemen. Maandag zijn ze voornamelijk bezig geweest met gaten graven en palen plaatsen, dinsdag kwamen ze terug voor de afwerking. Ook hebben ze voor ons een klein houten poortje gemaakt zo dat we de ruimte waar het klimrek staat af kunnen sluiten. In die ruimte lag een heleboel glas, etensresten en onkruid. Daarom hebben Peter en Lotte een paar jongens gevraagd of ze wilde schoonmaken. Deze waren razend enthousiast (kun je nagaan, de kinderen hier hebben écht geen zak te doen). Ze kregen allemaal een bezem en vuilniszak en binnen een paar uur was het dan ook super schoon. Om de kinderen te bedanken hebben we foto’s van ze gemaakt (dat blijft fantastisch) en ze in ons kantoor chips en cola gegeven.
Nu het klimrek geplaatst was, moest er natuurlijk wel een ‘grand-opening’ plaats vinden. Helaas regende ’t dinsdag nacht de hele nacht en was het klimrek nog geverfd met zo’n spul dat t hout beschermd dus dat kon niet drogen. Ook dinsdag overdag regende het veel dus woensdag was het nog steeds niet droog. Balen voor de kinderen, want je kunt je wel voorstellen dat het voor hen natuurlijk erg moeilijk was als je zo’n geweldig klimrek in ‘je tuin’ hebt en er dan niet op mag spelen. Ook donderdag was het klimrek niet droog dus hebben we besloten dat we moeten wachten tot volgende week, onze laatste stage week.

….

En verder ben ik niet gekomen. Ik heb het de laatste week op stage zo druk gehad met de afronding en het afscheid dat het schrijven er helemaal bij in is geschoten. Morgen avond vertrekken Denise en ik voor een tien daagse trip. Om jullie toch niet helemaal teleur te stellen zal ik jullie even een korte impressie geven van wat de bedoeling is van onze trip:
We gaan een trip maken via de Wildcoast naar Lesotho. Vrijdag ochtend vertrekken we naar Chintsa, een plaatsje aan zee. Dat is 5/6 uur rijden. Daar slapen we een nachtje en de backpackers. De dag erna rijden we door naar Mdumbi. Dat is een afgelegen dorp ergens in de rimboe waar we slapen in een hutje. Daar gaan we dan een dagje chillen en daarna rijden we door naar Port St. Johns. Daar worden we opgepikt door Louis. Dat is een vent die doet vrijwilligersprojecten ergens in de rimboe bij de Magwa Falls. Hij leeft daar zonder stromend water, zonder elektriciteit in the middle of nowhere. Daar brengen we 3 nachtjes door. 2 dagen doen we een tour en één dag zijn we daar met hem. Ik hoop maar dat ik het overleef haha want ik heb zo’n voorgevoel dat daar vééél gore beesten wonen.
Dag 6 vertrekken we bij Louis en crossen we door naar de Sani Pass. Dit is de grens van Lesotho. Het is een lange rit van 8 uur dus als we daar ’s avonds aankomen slapen we in een backpackers. Vanuit die backpackers organiseren ze trips door Lesotho. Denise en ik gaan de 7e t/m de 9e dag een trip doen. Deze heet ‘Cultural Experience Lesotho’. We gaan crossen met 4x4’s, hiken en veder veel cultuur opsnuiven. Bezoekjes brengen aan de volksstammen die er leven, een traditional healer en traditoneel eten freten met de familie van een gast waarbij we dan ook slapen.
Na dit bezoekje gaan we terug naar de backpackers en afhankelijk van hoe moe we zijn van al t reizen, rijden we vast een stuk terug naar PE, of slapen we een nachtje in de backpackers en rijden we daarna terug naar PE. Het is namelijk wel 900 km rijden. Dan zijn we zondag avond laat of maandag terug in PE. Dan hebben we daar nog 2 dagen om onze kamers leeg te halen en mijn spullen uit te zoeken. Dat wordt nog een probleem want ik heb echt veel te veel gekocht. Denk dat ik al mn kleren zo ongeveer hier moet laten. Maar dat is niet erg, daar kan ik de kids in de township mooi mee verblijden. En dan is het de 23ste en gaan we richting veghel city! Wat een trip he! Ik heb er mega veel zin in :)
In die tijd heb ik dus geen internet, en soms ook geen bereik met mijn telefoon.

Ik zal jullie nog een heel verhaal schrijven over hoe het afscheid op stage is geweest en hoe de afronding en alles verliep. Misschien dat ik dat al typ de dagen dat ik terug ben in PE of anders maak ik het af in NL, tegelijk met het verhaal van deze hele trip.

Nu ga ik stoppen, de laatste dingetjes regelen en mijn spullen pakken! Ik hoop dat jullie t mij een beetje vergeven dat ik jullie zonder eind verhaal laat zitten haha maar t wordt vervolgd!!

Liefs. Ingrid

VERVOLG:

In de laatste week stage hadden we een hele waslijst van dingen die we nog moesten doen en regelen. Al de proces report writings die we hebben gemaakt van alle activiteiten die we met de kinderen hebben gedaan (en dat zijn er veel!) moesten gekopierd worden en in alle files van de kinderen worden gedaan. Ook moesten we nog foto’s afdrukken, collages maken enzovoorts. Na het betalen van het klimrek hadden we wat geld over. We zijn hiervoor een hele dag gaan shoppen, dat was echt heerlijk! We hebben leerzame dvd’s gekocht (leren tellen in het engels, spelen&delen, enzovoorts.) ook hebben we platen gekocht voor aan de muur, rammelaars, mobielen voor boven de bedjes van de baby’s, glow in the dark sterren, voor iedereen een knuffel en nog veel meer.
Ook hebben we cake, chips, koekjes, drinken, slingers en mutsjes gekocht voor het afscheidsfeest.
Woensdag kregen Lotte, Denise en ik onze eindbeoordeling van onze stage van Mr Duplessis en Mrs Conwood. Ze waren hartstikke positief en ons punt zal dan ook ruim voldoende zijn. Die dag moesten we ook van een aantal kindjes al afscheid nemen. deze werden donderdag laat, of vrijdag ochtend opgehaald en gingen naar huis of naar familie voor de zomervakantie. We hadden de kindjes met behulp van een dagen schema uitgelegd dat we ze niet meer zouden zien, omdat wij ook weggaan. Een Child Care Worker vertaalde dat voor ons in Xhosa zodat de kinderen het goed zouden begrijpen.
Toen het échte afscheid eraan kwam en ik ze een laatste knuffel en kus gaf zat ik echt te vechten tegen mijn tranen. Ik keek opzij en zag dat Denise met dikke, rode huil ogen zitten. toen kon ik ’t ook echt niet meer inhouden hoor! De kids zaten ons echt stom verbaasd aan te kijken. Daarna was het voor hun tijd om te gaan eten en voor ons om te gaan. Ik ben enerzijds blij dat ik niet van alle kinderen tegelijk afscheid hoef te nemen, aan de andere kant weet ik nu dat het morgen echt lastig wordt.

Donderdag.. the final day.
Het was eindelijk lekker weer. Het klimrek was zo goed als droog en de kids konden er heerlijk op spelen. Ondertussen hadden Marije, Denise, Lotte en ik de ruimte versierd en de tafeltjes en stoeltjes klaar gezet. Alle kindjes kregen een feestmutsje op. Nadat we hadden uitgelegd dat dit het afscheidsfeestje is kregen ze allemaal een cakeje met slagroom die ze mochten versieren. Dit werd echt een grote kliederboel maar was wel reuze gezellig! Daarna kwam de chips, koek en snoep op tafel en hebben we de kids flink verwent.
Na het feest kregen de kinderen hun pyjama’s aan voor het middagdutje. In de tussentijd hebben wij snel in de slaapkamers de glow in the dark sterren opgehangen. Ook had Lotte van haar oppaskindjes een groot pakket opgestuurd gekregen vol met strijkkraal werkjes. Deze hebben we ook aan de muren gehangen. De slaapkamers zien er nu een stuk gezelliger uit! Toen de kindjes in hun bedjes lagen en ze de sterren konden zien schijnen aan het plafond vertelde Lotte aan de oudste kleuters (6+7j) dat wij die sterren ook zien in Nederland. Via die sterren zouden we altijd met elkaar in verbinding blijven staan. We hebben de kindjes op hun hart gedrukt dat als ze ooit bang, alleen of verdrietig zijn ze naar de sterren moeten kijken, en weten dat wij, aan de andere kant van de wereld, altijd aan ze denken. En wij in Nederland zullen via onze sterren precies hetzelfde doen. Dat was echt een heel mooi, ontroerend momentje. Daarna hebben we alle kids een hele dikke knuffel gegeven en zijn we vertrokken.
Ik ben blij dat we de kindjes zo blij en gelukkig met hun nieuwe kamertjes, speelgoed en knuffels hebben achtergelaten. Nu is het maar hopen dat de volgende studenten het werk weer zullen oppikken en met de kindjes aan de slag gaan..