KNYSNA

Dag lieve lezertjes,
Bereid je voor, je staat op het punt om mijn langste verslag ooit te gaan lezen. Dus zorg dat je een comfortabele stoel hebt en een glas drinken haha. Deze week ben ik van vrijdag t/m zondag met Denise een weekend naar Knysna geweest. Dat is een mooi stadje in een hele mooie omgeving. Daar heb ik echt van alles beleefd en ik ben dan ook een hele ervaring rijker. Voordat ik daar in geuren en kleuren mijn verhaal over zal typen komen er eerst wat high en low lights van de afgelopen (stage) week.

Maandag kwamen we terug van een dagje stage toen bleek dat Fingers ineens weg was. Hij zou eigenlijk dinsdag naar z’n hometown vertrekken maar zijn moeder had zijn ticket omgeboekt en dus vertrok hij maandag al. Aangezien iedereen gewoon op stage was en hij het zelf ook pas 2 uur van te voren hoorde (t blijft een Afrikaan he) kon niemand meer afscheid van ‘m nemen. Dat is wel echt heel raar, want hij komt waarschijnlijk niet terug voordat Lotte, Denise, Ik, Patrick, Annet en Yvon naar Nederland gaan. Maandag gaat ook Chris voor een aantal weken naar Nederland en die zie ik dus daarna ook niet meer, omdat ik en Denise 10 december gaan reizen. Lotte gaat vanaf volgende week in een gastgezin wonen en alle koreanen, Frank en black patrick gaan ook verhuizen! Vanaf volgende week zitten we dus nog maar met 5 nederlanders.. echt heeel raar. Zo zal ik langzaam aan van steeds meer huisgenoten en khaya studenten afscheid moeten nemen. Vind het allemaal wel heftig hoor! Ik sta er zelf van te kijken dat ik in zo’n korte tijd (3 maanden) zo erg mijn eigen leventje heb opgebouwd hier. Zeker met mijn huisgenoten heb ik echt een goede band opgebouwd! Dat zal echt wel even lastig worden om achter me te laten als ik naar huis ga. Maargoed gelukkig krijg ik jullie daarvoor weer in de plaats als ik thuis kom :)

Dinsdag hadden de vier oudste kleuters Graduation van Primary School. Ze zijn nu klaar met grade R (groep 1&2) en gaan na de zomervakantie naar grade A (groep 3)
De voorstelling vond plaats in ‘The Hall’ in Erica House. Vanaf een uur of 9 kwamen alle mooi geklede kinderen (jongens in pak, meisjes in jurkjes; zoo schattig!) met hun ouders binnen gewandeld. Om 10 uur begon de voorstelling. Nadat er in drie talen (Engels, Xhosa, Afrikaans) een gebedje werd gezegd gingen de kinderen zingen, dansen en toneel spelen. Ook hebben álle kinderen samen (meer dan 60!) het liedje ‘In de maneschijn’ gezongen. Dit hebben wij de toddlers van Mrs Kani klas ooit geleerd toen we daar de eerste dag naar toe gingen. Het was echt heel grappig om te zien hoe de kids het liedje zongen! Aan het einde van de ochtend kregen ze allemaal zo’n traditionele kleding aan en een hoedje op. Zo’n blauw gewaad/cape ding en een hoedje met zo’n platte bovenkant. Ik kende ’t alleen van Amerikaanse Highschool films en heb dan ook geen idee hoe ’t heet haha. Maar het zag er echt heel schattig uit en de kinders waren super trots! Voor de Erica House toddlers waren er natuurlijk geen enthousiaste papa’s en mama’s die naar de kinderen kwamen kijken, daarom besloten Marije, Denise, Lotte en ik die rol op ons te nemen. Ik zat daar met m’n fototoestel apetrots naar ‘onze’ kinderen te kijken en voelde me ook écht als alle andere moeders daar haha! Zie de foto’s!

Woensdag zijn we met de peuters op stap geweest. We wilde eerst lekker naar het strand en happy valley gaan, maar het weer was niet echt goed en het zou misschien gaan regenen. Daarom besloten we naar een indoor speelhal te gaan. Deze keer besloten we 14 kindjes mee te nemen, ook een paar 1.5 jarige peuters mochten mee. Helaas waren 2 daarvan niet helemaal fit en gingen we met z’n 12e. Daar aangekomen was het natuurlijk weer dolle pret. Er waren ballenbakken, klim toestellen, een soort van kabelbaantje, computertjes en een groot springkussen. Het springkussen was wel erg eng maar de ballenbak was zeer geliefd (al zaten er na 5 minuten al geen ballen meer in, de ballen eruit gooien bleek toch ’t leukst van alles). We zouden rond 2 uur opgehaald worden, dan hadden de kids namelijk 3 uur gespeeld en dit is méér dan genoeg. Zeker omdat ze normaal allemaal om half 1 een middagdutje gaan doen tot ’n uur of 3. Maargoed.. het was al half 3, de kinderen begonnen te jengelen en vervelen, maar er was nog steeds geen driver. We besloten Erica House te bellen, die zeiden dat ze het nu aan het regelen waren. Ik zag de bui al hangen en vreesde dat we daar nooit meer weg kwamen haha. Om kwart over 3 kwam er uiteindelijk iemand om ons op te halen. Op de terugweg in het busje lagen alle kinderen helemaal passed out te slapen haha. ze waren zo moe! Al met al was het een zeer geslaagde dag en hebben de kids weer veel geleerd!

KNYSNA:

Vrijdag ochtend waren Denise en ik klaar om aan ’t grote avontuur te beginnen. We hadden onze citi voor t weekend geruild met Patrick’s auto. Aangezien het 280 km was rijden en onze citi geen fatsoenlijke rem heeft, geen 5e versnelling en regelmatig ineens stilvalt of niet start, leek ons het niet echt verstandig om die mee te nemen. Met een auto vol spullen, eten en drinken konden we om 9.00 uur vertrekken.
We zijn eerst naar Plettenberg gereden. Dit is een natuurgebied en een stadje, iets voor Knysna. (waar ik ook heb geskydived) Het is d’r allemaal erg toeristisch en er is dan ook een hoop te doen. Daar aangekomen gingen we eerst naar Monkeyland. Dat was echt fantastisch! Het was een soort van bos waar al die soorten apen van links naar rechts slingerde. Er zaten verschillende soorten en t waren er echt veel! We konden een wandeltocht maken van een uur met een gids die dan wat vertelde over alle soorten apen en zo. Nou we liepen daar met zo’n goepje blije bejaarden met hun heuptasjes en fototoestellen.. pff ik voelde me echt op en top toerist. Dat is raar hoor! Ik heb in PE echt het gevoel dat ik daar een local ben, in plaats van een toerist. Maar met zoiets is dat natuurlijk weer helemaal anders. Daar moest ik wel echt effe aan wennen en ik vond het in het begin dan ook helemaal niks. Maargoed na onze trip door monkeyland gingen we door naar Elephant sanctuary. Dit is een soort tussentijdse opvang voor olifanten. Deze olifanten zijn gevangen of komen uit dierentuinen, en moeten terug geplaatst worden in het wild(zelfde als de cheetahs dus). In de tussentijd leren ze dus te wennen aan leven in de natuur e.d. Het waren er zes, 1 mannetje en de rest dames. Je kon kiezen of je een progamma wilde doen ‘interactie met olifanten’ of op de olifant rijden. Denise en ik besloten t allebei te doen. Toen werden we voorgesteld aan een ventje (ik ben zijn naam kwijt) die vertelde ons n heel verhaal over die olifanten, allemaal erg leuk. Toen gingen we naar die beesten toe, nou jonge k scheet m wel een beetje. Gingen we ze meenemen het bos in. Ik kreeg een eigen olifant aangewezen met een begeleider erbij. Zegt hij van jaa houd de slurf van de olifant maar vast dan loopt ie wel achter je aan. Ik dacht ja dáág dadelijk vertrapt ie mij haha! En ik zag het ook niet echt zitten om die natte, snotterige met modder besmeurde kleffe slurf vast te houden haha. Maargoed uiteindelijk had ik mijn angst overwonnen en gingen we dus een rondje lopen. Daarna gingen we de olifanten eten geven, moest je ook in die slurf proppen. Die olifant naast mij begon helemaal met zn oren te flapperen en al dat zand in het rond te gooien dus ik was allang blij dat ik daar niet bij stond hehe. Toen gingen de drie begeleiders zichzelf en hun olifant voorstellen en lieten ze een paar dingetjes zien die de olifanten konden. Geen circus trucjes maar gewoon ‘natuurlijke’ dingen over hoe ze bepaalde dingen doen zoals op hun knieën gaan. Daarna ging ik weer naar mijn eigen olifantje en ging ik met mijn begeleider m helemaal inspecteren. Ik mocht zn wimpers voelen en zn staartje en de onderkant van zijn poten. En ik keek in z’n mond (wat ik liever niet zag) en heb m geaaid. Ik was nog steeds schijterig en toen die begeleider hoorde dat ik er ook nog op moest gaan zitten dacht ie echt o god dat wordt nog wat. Toen gingen we weer terug naar ’t beginpunt en kon het rijden dus beginnen. Die begeleider ging vast op de olifant zitten en reed met die olifant naar een of ander houten platform. Daar moest ik op gaan staan en dan vanaf daar op die olifant klimmen. Ik kon mooi achter die begeleider gaan zitten en mijn olifant vond het ook allemaal wel gezegend. Toen gingen we een rondje lopen en ik vond het niet eens eng! Het was wel echt hoog, maar helemaal niet echt te wiebelig ofzo. En die begeleider bleef maar zeggen, houd me goed vast he, strakker, goed vasthouden! Nee zò moet je mij vast houden. Ik dacht bij mezelf nou ventje volgens mij is dat helemaal niet zo nodig haha;)
Nadat we een rondje waren gelopen mochten de olifanten lekker chillen en zichzelf volgooien met modder en gingen wij verder met onze trip richting Knysna.

’s avonds rond een uur of 5 kwamen we aan in Knysna. Omdat het rond een uur of 7 donker is besloten we eerst een backpackers te zoeken waar we konden overnachten. We reden door Knysna en zagen een héleboel bed en breakfast plaatsen, maar dit scheen best duur te zijn dus gingen we liever naar een backpackers. We hadden er een paar in een boekje en besloten wat te bellen, maar alles was vol. Toen wees iemand ons de weg naar een backpackers in het centrum, maar toen we aanbelde bleek ook deze vol te zijn. De eigenaresse wist voor ons wel een ander adresje waar we heen konden. Ze belde ene ‘Ray’ en vroeg of hij plaats had voor ons. Dat had hij, dus ze tekende het uit op de kaart en reden we daar naar toe. Het was een wit huis op de hoek van de straat, dus toen we een wit huis zagen parkeerde we de auto voor het hek en belde we aan. En nog een keer..en nog een keer.. en nog een keer.. maar er deed niemand open. Er hing een bordje buiten met wat telefoon nummers erop maar toen we die belde nam er ook niemand op. Het begon inmiddels al donker te worden en we hadden honger en ik was ook wel toe aan een douche want ik stonk naar olifant. Hebben we daar een half uur voor dat hek gestaan, en toen besloten we maar iets anders te proberen. Maar toen ik een poging deed om met de auto achteruit terug die helling op te rijden viel dat nog niet mee haha. De auto maakte echt een hoop herrie en er kwam rook onder de motorkap uit maar echt omhoog ging ie niet. We konden ook niet vooruit en dan keren want we stonden recht voor dat hek. Toen ging Denise t nog een keer proberen en hield ik de handrem vast zodat we niet op het hek zouden knallen. Nou na veel gedoe en lawaai (en een hoop stank en rook) stonden we uiteindelijk weer op de weg. Wij dat vrouwtje van die backpackers nog een keer gebeld.. bleek dat we bij het huis aan de overkant van de weg moesten zijn haha. dat was echt een super mooie grote vrijstaande villa, maar er stond helemaal geen bord bij dat het een backpackers place was ofzo.
Wij de auto daar geparkeerd en naar binnen gelopen, zagen we een of andere wazige dokus staan. Hij wees ons onze kamer en toen we de spullen uit de auto gingen halen kwam ook Ray eraan. Dat was echt een klein dun menneke van nog geen 1.50m Hij vertelde ons dat hij deze backpackers pas net had en dat het officieel nog niet geopend is. er waren pas twee kamertjes klaar, in één daarvan konden wij dus slapen. Die andere knakker was een of andere maat van ‘m die daar ook woonde of zo. Hij vond het helemaal gezellig dat wij er waren. We hadden onze koffers nog niet binnen staan of we moesten al meteen mee naar een of ander café in de buurt waar we dan konden eten en vanuit daar konden we op stap met hem en de locals. In dat café (wat helemaal naar olifant stonk door ons) kregen we een broodje hamburger. Het was een heel apart tentje met een stel alcoholisten erin. De kok zelf was zo dronken als maar kan haha. Hij kwam een paar keer naar onze tafel gezwalkt om te melden wat er allemaal op was en of het goed was of we t iets anders kregen. Ik vond het allemaal prima, ik had honger als een paard en alles ging er wel in op dat moment. Toen we t eten voorgeschoteld kregen zag het er nog best goed uit, alleen liep er een mier over Denise’s bord haha. Ik wilde ook echt niet weten hoe het was klaargemaakt haha. Maar goed ik heb het eten in Erica House tot nu toe ook overleefd dus ik durfde dit ook wel aan; en t was nog lekker ook!
Daarna gingen we chille in zijn vaste pub en vervolgens naar een discotheek ‘zanzibar’ waar een magician op ging treden. Het was echt zo’n Uri Geller type en ik snapte er dan ook geen zak van maar het was wel echt heel leuk om te zien. Denise en ik besloten ’t niet te laat te maken, we hadden namelijk een drukke planning voor de dag erna.

Zaterdag ochtend stonden we om 9 uur op. We zouden om 10 uur met Ray naar Knysna Forest gaan. Ray zag er iets minder fris en fruitig uit dan wij, hij had de hele nacht doorgehaald. Maar toch was hij helemaal klaar om met ons naar het bos te gaan. Dat was wel echt super want zonder hem waren we er niet eens op gekomen om daar heen te gaan en nou kon hij ons de mooie plekjes laten zien. We hebben een heel stuk met de auto gereden en het was echt super mooi. Dat bos is echt mega groot, echt onvergelijkbaar met een bos in Nederland. We reden helemaal de berg op en daarna hadden we echt een super mooi uitzicht over t hele bos. Echt het was zò groot, je kon echt oneindig ver kijken en je zag nog steeds bos.
Daarna gingen we naar ‘het viewpoint’ van Knysna. Daarover kan ik alleen zeggen; zie de foto’s! t was echt heel erg mooi:)!
Vervolgens zijn we naar Waterfront gereden en hebben Denise en ik een Boottocht gepland. Daarna hadden we Ray even thuis afgezet en wat gegeten en toen gingen we de boot op. Dat was ook wel een leuke tocht maar echt weer op en top toeristisch. We hebben meer zitten ouwehoeren dan geluisterd naar ’t verhaal van de gids maar ik vond t allemaal wel prima. Toen we terug liepen naar de auto bleek dat het alarm echt om de zoveel minuten af was gegaan. De parkeerwachter werd er helemaal gestoord van en wij wisten niet echt waar het aan kon liggen dus hoopte we maar dat ’t nu over zou zijn.
Toen we terug kwamen bij de backpackers wilde we nog even gaan winkelen in t centrum maar dat kon niet want de winkels waren al om 13.00u dicht. Dus besloten we even te chillen bij de backpackers en daarna gingen we de zonsondergang kijken bij het viewpoint. Nadat we daar 2 uur gewacht hadden tot de zon onderging zagen we nog niks want het was te bewolkt. Wel hadden we daar mooi de tijd om de plannen voor de dag erna even uit te stippelen. We wilden namelijk erg graag iets met de locals doen. We hadden een foldertje gevonden waarin iets stond over een ‘rastafarian community’. We besloten het nummer te bellen wat erbij stond. Denise kreeg ‘brother Maxi’ aan de telefoon en ik lachte me helemaal suf. We verstonden er geen klap van en het was echt een wazige dodo. We hadden een afspraak gemaakt voor de dag er na elf uur, ik was erg benieuwd.
We hadden inmiddels wel honger gekregen dus gingen we uit eten bij een pizzaria.
Nadat we daar gegeten hadden liepen we terug naar de auto, waarvan ’t alarm alweer volop stond te loeien. We besloten Ray te gaan zoeken in de pub waar hij waarschijnlijk zou zitten om te vragen wat de plannen voor de avond waren. Dus Denise stapte achter het stuur, keerde de auto en wilde vervolgens een straat verderop weer parkeren toen er ineens politie met zwaailichten op ons af kwam gereden. Ze parkeerde hun auto recht voor de onze en er stapte twee agenten uit. We kregen ’t allebei nogal benauwd en hadden géén idee wat we verkeerd hadden gedaan. De ene agent begon met z’n zaklamp in de auto te schijnen en de ander vroeg ons waarom we onze auto ‘op deze manier’ hadden geparkeerd. Wat bleek? Alle auto’s stonden met hun neus één kant uit en die van ons de andere kant. Denise zei dat we dat niet wisten en dat we helemaal niet wilde parkeren en dat ze alleen mij ergens af wilde zetten. Ondertussen was ik aan het verzinnen waar ik in godsnaam in mijn eentje naar toe zou moeten lopen, zien we ineens ray voorbei wandelen. Haha dus wij zeiden tegen die agenten ‘jaa we gingen alleen even naar hem!” Hij zag dat we daar met die agenten stonden dus die kwam meteen even aangelopen om ons te hulp te schieten. De agenten vonden het verhaal allemaal erg geloofwaardig. Nadat ze Denise’s rijbewijs aandachtig hadden bestudeerd hebben ze tegen Ray gezegd dat hij ons de verkeersregels van Zuid Afrika moet leren(?), en nadat hij had beloofd dat ie dat zou doen waren ze weer vertrokken. Wij hebben onze auto netjes andersom gezet en daarna nam Ray ons mee naar zijn vaste pub. Vervolgens bleef het alarm van de auto wéér de hele tijd afgaan. Ik had geen zin om weer gezeik van de politie te krijgen en dus belde Ray een vriend van ‘m die wel verstand had van auto’s en ons misschien kon helpen. Het probleem was namelijk dat het alarm van de auto automatisch activeert als je de auto op slot doet. Dus of het alarm loeide de hele tijd, of we konden de auto niet op slot doen. Eerst zei Ray nog dat we de auto best open konden laten omdat er in Knysna toch niets gebeurd, maar ik heb na al die inbraken mijn lesje wel geleerd en stond erop dat er iemand zou komen die er even naar zou kijken. En dus kwam een kwartiertje later de vriend van Ray om ons te helpen.. maar helaas kwam hij ook geen klap verder. Daarna hebben we Raymond van het autoverhuurbedrijf gebeld en die zei dat we het alarm gewoon een paar keer aan en uit moeten zetten en dat het dan vanzelf wel een keer zou werken. Na een tijdje hield de auto inderdaad op en zijn we lekker naar de Zanzibar geweest. We waren wel in voor een avondje stappen maar in Zanzibar was echt geen klap te doen. Met vier mensen op de dansvloer hadden we ’t dan ook al snel gezien. Denise en ik waren allebei echt mega moe van de lange dag dus besloten we rond een uur of één naar huis te gaan. Thuis aangekomen had dat stomme alarm weer kuren en wisten we toch niet echt goed wat we er mee aan moesten. De deur open laten vonden we niet echt een goed plan maar we konden ook moeilijk de hele buurt wakker houden met die tering herrie. Bovendien hadden we zondag echt een probleem want we hadden nog een hele planning en dat kon niet doorgaan met die half gare auto. Uiteindelijk hebben we de auto gewoon op slot gedaan. Om half 6 sochtend’s ging het alarm non stop af en werd ik er knetter gek van. Ik heb ’t alarm eraf gehaald en een schietgebedje gedaan of ze de auto álsjeblieft niet wilde stelen. Nou misschien zijn mijn gebeden verhoort want de auto stond er nog steeds toen ik om 9.00u wakker werd.
’s ochtends besloten we eerst maar eens opzoek te gaan naar een garage. We reden door ’t stadje, vroegen het bij benzinestations en aan voorbijgangers maar iedereen zei dat alles dicht was op zondag. Net toen we dachten dat we echt de Sjaak waren we rechtstreeks naar huis zouden moeten rijden voor die *** auto (kun je nagaan hoe chagrijnig we waren haha) zag Denise dat een ventje bij een benzinepomp een band aan het verwisselen was. We gingen vragen of hij ook wist hoe je een alarm moet maken, of desnoods helemaal slopen, zodat we in ieder geval de auto weer op slot konden doen, en goddank wist hij wel een monteur. Die gast was ook een geval apart, hij sprak geen woord Engels, alleen Xhosa. Hij dacht dat het probleem was dat we de auto niet konden starten. Nou zie dan maar eens met handen en voeten uit te leggen dat het aan het stomme alarm ligt! Uiteindelijk kregen we ’t uitgelegd en vertelde hij dat hij niet wist hoe hij dat moest maken maar hij kende wel iemand die een betere monteur was dus die kon het misschien wel. Nou dat was nog een veel wazigere kerel Ook al die medewerkers van het tankstation begonnen zich er allemaal mee te bemoeien en ik dacht dat ze t alleen maar verder zouden verkloten. Maargoed, de ‘goede monteur’ trok de motorkap open en begon her en der maar wat kabels los te trekken. En iedere keer vroeg hij, is het nou uit? is het nou uit? Ondertussen had een andere vent de sleutelbos gepakt en aan dat kastje met het knopje hoe je het alarm in en uit schakelt te frotten omdat hij dacht dat dat kapot was. Ik dacht echt o god dit gaat echt helemaal de verkeerde kant op. Uiteindelijk trok meneer de monteur aan een kabel en toen stopte t alarm er helemaal mee. Al met al had hij er nog geen 10 minuten gestaan maar voor de aardigheid vroegen Denise en ik of we m wat geld konden aanbieden. Die gast zei zonder blikken of blozen dat we hem 100 rand moesten dokken!! Oke het is maar tien euro, maar voor die mensen hier is dat echt een week loon! Hij had dus dondersgoed in de gaten dat hij dat geld wel kon vragen omdat wij t hebben en we hem toch niet konden weigeren. Uiteindelijk hebben we t gegeven met de gedachte dat die arme sloeber ook een keer n extraatje heeft zodat ie z’n houten hutje kan verbouwen of een keer een extra fles alcohol kan kopen. Bovendien waren wij wel gered en konden we onze plannen van die dag voortzetten, in plaats van terug naar huis.

Ondertussen hadden we ook de Rasta’s even gebeld omdat we elf uur dus echt niet gingen halen. Brother Maxi vond het allemaal prima en zei dat we maar moesten bellen als we klaar waren. Denise en ik zijn nadat het alarm gesloopt was en daarmee de auto dus gemaakt even naar de backpackers gereden. We hebben onze spullen in de auto gestopt en Ray twintig keer bedankt voor alles. Het was echt zo relaxt dat we bij hem mochten slapen en dat hij ons ook nog eens mee had genomen om ons van alles te laten zien. ’t voelde echt alsof we zìjn logees waren en hij deed ook echt zijn best om het ons naar ons zin te maken. We hebben hem beloofd dat we veel reclame voor ‘m zouden maken onder de andere khaya studenten.
Toen belde we brother Maxi en heeft hij ons de weg uitgelegd hoe we moesten rijden. Knysna heeft één township, verdeeld over twee bergen aan de rand van het stadje. Deze hutjes zijn allemaal op palen gebouwd om ze zo recht mogelijk te maken. Binnen deze township is een “Rastafarian Community’. Daar zouden we een tour van 15 minuutjes doorheen maken.
Het was nog een heel gedoe om de weg te vinden want we verstonden geen zak van wat Brother Maxi allemaal zei en alle hutjes leken op elkaar. Uiteindelijk kwamen we ergens aan wat wel op een community leek. Het was een groot ‘huis’ met een ‘hek’ eromheen. We vroegen daar aan een man of dit de Rasta community was maar dat bleek helaas niet zo te zijn. Hij vroeg ons wie we zochten en toen we zeiden ‘brother Maxi’ werd hij helemaal enthousiast, hij stond erop dat hij bij ons in de auto mocht en dan zou hij ons de weg wijzen. Ik vertrouwde het allemaal wel en liet hem erin. Hij wist inderdaad waar we moesten zijn en een paar minuutjes later waren we er dan ook. Brother Maxi stond ons al op te wachten. Het was een vrij grote afrikaan, heel dun, met lange dreadlocks en zijn kleren waren versierd met de kleuren rood,geel en groen. Zodra hij zich voorstelde snapte ik waarom we er geen zak van verstonden aan de telefoon, hij had namelijk geen tanden haha! Hij nam ons mee naar een de local band, die op dat moment aan het repeteren waren. Ondertussen keek ik echt mijn ogen uit. Overal liepen Rasta’s, met mega lange deadlocks. Zelfs de kindjes van 3 hadden zulk haar! Iedereen kende elkaar en ze begroetten ons erg vriendelijk. Hun groet was de ‘box’ zoals wij die in Nederland kennen. Het leek net een klein dorpje. De mensen leefde in houten huisjes en overal op elk muurtje waren graffiti schilderingen gespoten, voornamelijk over religie en bekende rasta’s zoals Bob Marley.
Toen we ’t trapje op liepen naar de repetitieruimte galmde de reggae muziek al uit de speakers. Binnen stonden een drummer, pianist en twee gitaristen te spelen. Het was allemaal heel relaxt en erg leuk om te zien, daar binnen werden we voorgesteld aan een andere Rasta. Ik heb er héél lang over na gedacht maar ik ben tot mijn groot verdriet zijn naam vergeten. Hij zag er echt super cool uit. Zijn haren was één grote dreadlock, tot over zijn kont. Het was echt een lang blok haar haha heel vreemd. Hij deed er altijd een stoffen zak overheen, ik denk om het een beetje schoon te houden. Hij heeft ons meegenomen voor de tour. We waren maar met z’n tweetjes en dat vonden we super fijn. Onze vriend vertelde eerst iets over de geschiedenis van de Rasta’s en de Community waarin hij leeft. De Rasta’s komen namelijk oorspronkelijk uit Ethiopië, niet van Jamaica (wat veel mensen denken). Sommige zijn black en sommige colourds, en een enkeling is blank. Ik dacht eerst echt dat Rasta’s gewoon een bepaald soort negers waren maar er zit een hele cultuur, geloof en levenswijze aan verbonden. De community waarin hij leeft bestond uit ongeveer 23 volwassenen en 20 kinderen. De naam van de community was gerelateerd aan het geloof en was iets in de trant van ‘house of Judah’. Ze leven allemaal bij elkaar in de township en zijn als één familie. Vervolgens vertelde hij over hun geloof, en de kerk die ze binnen de community hebben. Ze hebben een keer in de maand een bijeenkomst met alle Rasta’s die daar wonen. Dit is een soort van traditie, alle Rasta’s moeten dan een blok hout meenemen. Dit staat symbool voor hun zonde. Die blokken hout gooien ze allemaal bij elkaar en daar maken ze dan een vuur van. Rondom dat vuur gaan ze dan allemaal een traditionele dans doen om hun zondes te ‘verbranden’ en zo in het reine door te gaan. Vervolgens nam onze vriend ons mee naar het kantoortje van de school en naar ’t schooltje. Deze was gesloten want het was zondag, maar we hebben wel kennis gemaakt met een vrouwtje die daar werkte. Dit was een blanke rasta, echt heel grappig om te zien. Ze was heel geïnteresseerd in ons en wij nog veel meer in haar. Inmiddels waren we al zeker 30 minuten bezig met ‘de tour’ en vroegen wij ons af of onze vriend wel wist dat het eigenlijk maar een kwartiertje zou duren. Maar hij was helemaal enthousiast en wilde ons van alles laten zien. Wij vonden dat helemaal prima omdat we het allebei echt geweldig vonden daar! Dus vervolgens nam hij ons mee naar ‘Mama B’. Uit zijn verhalen over haar konden we wel opmaken dat ze nogal hoog stond in de hiërarchie van de rasta community. Toen we binnen kwamen in haar huisje was het eerst wat ze zei dat we er niet in kwamen omdat we geen rok aan hadden, te bloot waren gekleed (het was 30 graden!) en geen hoofddoek omhadden. Uiteindelijk snapte ze ook wel dat wij niet konden ruiken dat dat moest, dus wilde ze ons voor deze ene keer wel vergeven en ons erin laten. Ze vertelde ons dat ze een internationale bekendheid was onder de Rasta’s en dat ze al vele toespraken over de hele wereld had gehouden. Hier hingen ook foto’s van aan de muren in haar huisje. Ook zij vertelde ons veel over haar geloof en levenswijze. Ze zei dat ‘love’ het belangrijkste is, alles omvattend. Liefde is voor hun de basis van bestaan, mensen moeten alles en iedereen lief hebben op gelijke wijze. Ik vond haar verhaal wel interessant, maar ik vond wel dat ze zichzelf nogal op een voetstuk plaatste en zich erg bekend en beroemd voelde. Hier deed ze nog even een schepje bovenop toen ze zei dat Denise geen foto van haar mocht maken omdat ze internationaal bekend was! Er moest toch wel echt iets tegenover staan. We wisten niet wat we hoorde haha. Toen ze later in het gesprek hoorde dat Denise’s naam Denise is, zei ze dat haar kleindochter ook zo heet en vond ze ons ineens helemaal aardig. Meteen mochten er foto’s gemaakt worden en was het allemaal helemaal leuk. Denise maakte wat foto’s en na Mama’s goedkeuring moesten we beloven dat we de foto’s thuis zouden uitprinten, uitvergroten en in een lijst op onze kamer hangen. En we moesten de mensen in Nederland erover vertellen. Onze vriend mocht ook op de foto met Mama en we konden echt goed zien dat hij zich helemaal vereerd voelde. Later vroeg hij nog aan ons of we de foto’s alsjeblieft op wilde sturen en schreef hij zijn adres op! Hij had namelijk geen een foto met Mama B en wilde die toch wel erg graag eentje in zijn huisje hangen.
Wat ook wel grappig is, op het moment dat we aan iemand voorgesteld werden en diegene hoorde dat we uit Nederland kwamen werden ze helemaal enthousiast. Ze weten amper waar Europa ligt maar Nederland kennen ze wel, dat is the place to be. Wij komen uit het land met de goeie ‘down to earth shit’ de cannabis, weed, marihuana, en het is nog legaal ook! Wat een feest!
Na het bezoekje aan mama B gingen we terug naar Brother Maxi. Daar mochten we veel vragen stellen aan hem en onze vriend. Hier ben ik weer een stuk wijzer geworden. De drie kleuren van de rastas zijn symbolen. Rood staat voor vechten. Geel staat voor samenhorigheid en groen voor de kruiden. Op de vraag of ze alcohol gebruiken schudden ze heftig van nee. De Rasta’s drinken volgens hun eigen zeggen geen alcohol en gebruiken geen drugs. De ‘drugs’ die ze gebruiken zijn namelijk helemaal geen drugs, dat zijn ‘kruiden’. Haha ik vond het prachtig. Drugs is volgens hen cocaïne en xtc, marihuana en cannabis zijn gewoon kruiden. Niks mis mee, worden dan ook elke dag door de hele community genuttigd. Ze waren ook erg nieuwsgierig naar ons, vroegen ons wat we wisten van drugs/kruiden en zo, hoe dat in Nederland was en of we dat gebruikte. Vervolgens gingen we op de foto met Maxi, ook hij vond het helemaal leuk en vroeg ons of we ook deze foto’s op wilde sturen.
Daarna gingen we met onze vriend nog even langs bij zijn ‘brother’. Of het echt zijn broer is weet ik niet, ze noemen iedereen broer en zus. Hij verbouwde een heleboel groenten in zijn tuin waar de community van at. Ze eten namelijk alleen groente, geen vlees. Deze man had ook de nodige ‘kruiden’. We gingen binnen in zijn huisje. Onze viend pakte een grote schaal vol met gedroogde ‘kruiden’ en begon het schoon te maken. Dat wil zeggen, hij haalde de takjes en zaadjes er tussenuit. Vervolgens pakte hij de schil van een knoflook en een ui wat hij nat likte en als vloei gebruikte. Ik en Denise zaten er met onze neus bovenop en vonden ’t mega interessant. Vervolgens draaide hij de joint in die uienschil, haalde hij lucifers uit zn broekzak en stak hij ‘m aan. Hij zat daar rustig te smoken en ik zag ’t wel zitten om eens mee t doen haha. ’t Leek mij de perfecte manier om eens goed te integreren in een andere cultuur;) Dus daar zat ik dan, in mn jungle broek op m’n all stars, in houten hutje in een township ergens op een berg in Zuid-Afrika te smoken met een stel Rasta’s haha. Als ik het zo typ vind ik het nog steeds onwaarschijnlijk, maar echt een geweldige ervaring!
Nadat we 2 uur hadden doorgebracht bij de rasta’s ipv 15 minuutjes werd het toch de hoogste tijd om te gaan. We wilde namelijk nog naar tsitsikamma gaan en we moesten nog een lange weg terug naar huis rijden. We namen onze vriend mee in de auto, zo kon hij ons nog wat dingen over de township laten zien en konden wij hem afzetten in de stad. Hij vond het helemaal leuk in de auto, hij hing zijn rasta vlag uit het raam en riep naar iedereen ‘Judah’ ‘Judah’. Nadat we in de stad afscheid hadden genomen kon ik deze belevenis maar niet uit mijn hoofd zetten. Nu ik het zo overtyp is het echt moeilijk om over te brengen hoe het allemaal was en hoe ik het heb ervaren. Mijn beeld over hun is echt totaal veranderd. Ik dacht eerst dat rasta’s echt een stel wiet rokende negers waren die toevallig dreadlocks hadden. Nu weet ik dat er echt veel meer achter zit. Het was écht n geweldige ervaring om kennis te mogen maken met hun cultuur, gebruiken, levenswijze en geloof. Ik zal ’t ook echt nooit meer vergeten.

Rond 3 uur ‘s middags kwamen we aan bij Tsitsikamma National Park. Dit is een mega groot natuurpark aan de kust waar je veel kunt wandelen, en waar zelfs een complete camping en alles in is. Wij hadden door deze drukke dag nog maar een paar uurtjes de tijd om hier rond te kijken, aangezien we niet in het pikkedonker terug naar huis wilde rijden. We besloten één hike te doen van 1,5 uur. Deze ging over een berg en we moesten over de grote ‘tsitsikamma bridge’ over het water. Gelukkig was het niet zo warm als de twee dagen ervoor anders was het echt niet te doen om te wandelen! Het was wel een mooie natuur en een schitterend uitzicht, maar ook erg toeristisch. Het natuurpark was helemaal beïnvloed door mensen, overal waren loopbruggetjes, vlonders en trapjes. Heel anders dan bijvoorbeeld de Tafelberg, waar je echt zelf omhoog moest klimmen. Na deze hike was ik moe en vond ik het wel mooi geweest met ons grote weekend-avontuur. Op de terug weg hadden we een prachtige zonsondergang waar denise (de inmiddels ervaren fotografe, Ray noemde haar Japanner haha) super mooie foto’s van heeft gemaakt.
We hebben echt mega veel gedaan en ook echt de meest uiteenlopende dingen. Ik vond het echt super leuk om zo met z’n tweetjes op pad te gaan. Dat is weer iets heel anders dan de georganiseerde tripjes met Khaya. We hebben echt zelf alles uitgezocht en via via met leuke mensen in contact gekomen waardoor we echt een toffe tijd hebben gehad. Na deze trip ben ik er van overtuigd dat onze reis van 11 tot 21 december (als we klaar zijn met stage) echt wel goed gaat komen:)