Arrivé

Maandag 17 augustus - Vandaag is het dan zover.. de grote dag van vertrek. ’s Ochtends besefte ik nog niet echt dat het vandaag toch echt allemaal ging gebeuren. Ik heb nog even genoten van mijn heerlijke bed en douche, mijn koffers voor de 100ste keer gecheckt en daarna kwamen al snel de eerste mensen van het uitzwaai comité. We hebben nog even wat gedronken met zijn allen, maar de spanning hing in de lucht en ook mijn buik was hevig in protest. Om half 12 was het dan toch echt tijd om afscheid te nemen. Na een heleboel tranen, knuffels en kusjes stapte Papa&Mama, Hilde, Mathijs en ik in de auto. Opa, Oma, alle buren en lieve vriendinnetjes; ik vond het helemaal super dat jullie er waren! En ook wil ik iedereen bedanken voor alle cadeautjes, belletjes, kaarten en smsjes, dat deed me heel erg goed!
Toen we Denise en haar familie hadden opgepikt zijn we meteen doorgereden naar, Dusseldörf. Bij het inchecken werd mijn koffer gewogen en ik hield mijn hart vast. 23 kilo mocht ie wegen en hij woog.. 23 kilo! Jeej! Ik hoefde dus niet bij te betalen én ik hoefde geen 4 maanden te leven met de gedachte dat ik dus meer spullen mee had kunnen nemen, geniaal haha! Daarna hebben nog even wat gegeten met zijn allen en toen afscheid genomen van elkaar. Dit was echt even moeilijk, maar ik heb goed afscheid kunnen nemen en had ook veel zin om éindelijk te gaan vertrekken.

De vlucht van Dusseldörf naar Londen verliep soepel, we dachten eerst dat we in de problemen zouden komen omdat we te weinig tijd hadden om over te stappen, maar het bleek daar een uurtje vroeger te zijn dus dat kwam goed uit. Wel had ik de hele vlucht veel last van mijn oren. Op advies van Vera had ik daarom in Londen meteen om een paar oordopjes gevraagd. Daarna zijn we rond 19.30u in het vliegtuig richting Kaapstad gestapt. Dit was wel even wat anders dan dat vliegtuigje van daarvoor! Mega groot! Dankzij mijn oordopjes heb ik nergens last van gehad (dus thanks Vera!)
Denise en ik hebben een spelletje gedaan, toen wat gegeten en ’s avonds een filmpje opgezet. Halverwege mijn film ben ik in slaap gevallen, en heb ik echt liggen slapen als een os haha! We hadden schijnbaar nogal erge turbulentie en Denise was echt bang, nou ik heb er echt helemaal niks van meegekregen! Om 5.30u werd ik wakker gemaakt voor een ‘english breakfast’. Nou ik ben geen moeilijke eter, maar om 5.30 een dikke speklap, een klef droog roerei, vette worstjes en gebakken champignons met ketchup weg werken gaat mij toch echt te ver. Bah!
Na een vlucht van 11 uur, kwamen we aan in Kaapstad, waar het regende! Ik dacht wat is dit nou weer! Ondanks de regen was het niet echt winters koud, je moest gewoon een vestje aan. toch liepen alle afrikanen in dikke winterjassen met grote mutsen op. Dat was wel een grappig gezicht. In Kaapstad moesten we onze koffers ophalen en opnieuw inchecken voor de binnenlandse vlucht. Dit verliep allemaal goed, het was een beetje onduidelijk aangegeven maar het personeel was heel vriendelijk en sprak goed Engels. Vervolgens moesten we 5 uur wachten op onze binnenlandse vlucht naar PE (Port Elizabeth). We hebben wat gegeten (ik had inmiddels wel honger) en een beetje rondgekeken. In één eettentje werkte wel 10 man personeel. Één jongen hielp ons telkens en kwam echt om de minuut vragen of het allemaal wel naar wens was. Heel irritant, maar daar juist heel beleefd. Toen we klaar waren hadden we hem 9 rand fooi gegeven (ong. 80ct) en hij had de dag van zijn leven haha. Hij lachte zo blij dat ik z’n kiezen bijna kon tellen;) Ook staan er overal groepjes Afrikanen die je schoenen willen poetsen, je de weg willen wijzen of je koffers willen schouwen, zodat jij ze dan een paar rand betaald.
Na lang wachten konden we om 13.30 eindelijk beginnen aan onze binnenlandse vlucht naar PE. Het vliegtuig was nog net geen propellervliegtuigje, maar wel super klein en gammel. Gelukkig heeft het ons veilig naar de plaats van bestemming gebracht. Tijdens de landing konden we de stad goed zien, waaw! Super blauwe zee, mooie stranden, en prachtige natuur.
Aangekomen in de vlieghal stond Esra (een man werkzaam bij Khaya) ons al op te wachten. Denise en ik moesten samen voorin zitten want hij had de verkeerde auto bij. Toen we in wilde stappen zagen we dat we aan de bestuurderskant zaten, haha blond! Ze rijden links op de weg en ook in de auto is alles andersom. Overal in de stad zie je stoptekens. Bij een kruispunt staat er voor iedereen een stopteken. Ook verkeerslichten worden anders gebruikt en rotondes linksom nemen voelt tegenstrijdig. Het zag er allemaal een beetje raar uit.. maar dat zal vast wel goed komen.
Esra heeft ons nog wat dingetjes laten zien in de omgeving. Onze wijk heet ‘summerstrand’. We wonen 5 minuutjes van het strand af. Ook wonen we heel dicht bij de supermarkt en wat andere kleine winkeltjes. Esra vertelde dat het veilig is om door dat centrumpje of naar het strand te lopen, maar ’s avonds moet je echt de auto pakken. We hebben even wat appels en wat drinken gekocht, zijn even langs het Khaya kantoor gelopen en toen heeft Esra ons om 15.30u naar huis gebracht. Daar hing een briefje op de deur van Lotte en Joyce dat ze om half 5 thuis zouden zijn, dus we hadden nog een uurtje. We kregen een simkaartje, een wegenkaart van PE en een informatiegids van Khaya. Hij heeft ons uitgelegd hoe het alarmsysteem werkt en we kregen onze kamers te zien. Ik heb een mooi klein kamertje met een bed, bureautje, klerenkast en tafeltje.

Om half 5 kwamen Lotte en Joyce thuis. Het was super om hun weer te zien! Helaas kwam Joyce al snel met het nieuws dat ze vrijdag alweer gaat vertrekken.. Ze is hier nu bijna 2 weken en heeft ontzettend veel heimwee elke dag. Ze wilde nog een aantal weken aankijken hoe het gaat, maar omdat de vliegmaatschappij haar ticket kon omboeken naar vrijdag en ze niet wist wanneer de volgende vlucht zou zijn, gaat ze vrijdag al. Ik was helemaal overdonderd door het nieuws en vind het ook echt super klote! Meer dan een half jaar hebben we zoveel voorbereidingen getroffen als viertal en het zal super wennen zijn om dadelijk met zijn 3en over te blijven. Gelukkig gaat het nu Joyce weet dat ze bijna naar huis gaat wel goed met haar, en kunnen we deze dagen nog wat leuke dingen doen met elkaar!

Naast ons vieren wonen er op het moment nog 3 anderen studenten in huis. Fingers, een Zuid Afrikaan die studeert in PE. Jeong, een koreaan, studeert engels hier in PE. En Chris, een Nederlander, doet vrijwilligerswerk. Een apart stel bij elkaar, hier kom ik later nog wel op terug haha! Er zullen er in deze weken wel een aantal bij komen, want er is hier plek voor 12 studenten.

’s Avonds zijn we lekker uit eten geweest bij een Grieks restaurant in de ‘Boardwalk’ dit is een soort terrein (park achtig) met restaurants, cafés, casino’s enz. Allemaal best toeristisch en vooral ’s avonds mooi om te zien met mooie verlichting. Daarna zijn we naar een kroegje gegaan waar meer Khaya studenten zaten. Ik heb me voorgesteld en wat gekletst, maar we gingen al vrij snel naar huis omdat Denise en ik erg moe waren van de lange reis.
En daar zit ik dan. Te typen op mijn laptop, zittend op een veel te hard bed wat nog niet ‘mijn’ bedje is, in een klein, knus, versierd kamertje, in een groot, rommelig studentenhuis dat staat in een prachtige, avontuurlijke stad in een land waar ik nog van alles wil en ga ontdekken.
Spannend!

Slaap lekker lieve lezers xxx