weekend + eerste stage dag!

Zaterdag zijn Denise en ik samen naar Bay world geweest. Dit is een soort mix van een dierentuin en het dolfinarium. Er worden dolfijnenshows gehouden, maar er zijn ook veel andere waterdieren en slangen en zo. Aan de kassa vroeg Denise wanneer de dolfijnen show begon, zegt die man achter de kassa dat de dolfijnen een paar weken geleden zijn verkocht aan Hong Kong! Waarom daar kwamen we niet helemaal uit, maar we vonden het wel super jammer. We zijn toch naar binnen gegaan en nadat we de zeehondjes en pinguins (dezelfde als van die film happy feet haha! Ceck m’n foto’s!) hadden gezien, zijn we in een onderwater aquarium geweest met zeepaardjes, schildpadden, haaien en een heleboel mooie, gekke vissen. Nadat we een broodje hadden gegeten zijn we doorgelopen naar het ‘snake park’, in één woord: IEUW! Alsof ze er nog niet eng genoeg uit zagen hingen er ook nog overal bordjes waar in Afrika die slangen leefde en hoe dodelijk ze waren.. Help!

Daarna hebben we boodschappen gedaan, eten gekookt en ’s avonds hebben we met onze huisgenootjes 2 films gekeken. Ik verwachtte dat er weer een heleboel mensen over de vloer zouden komen, maar dit bleek niet het geval. Wat ik van Lotte begreep is dat de meeste Afrikanen in het weekend écht helemaal niks doen. Wij zijn blij als we weekend hebben zodat we ons vol kunnen plannen met bijbaantjes, sporten, stappen enzovoorts, hun doen in het weekend he-le-maal niks. Ze komen ’s ochtends bij elkaar, gaan op de bank liggen met muziek of tv aan en drinken de hele dag, tot ’s avonds laat.

Zondag was er een grote markt op de boulevard aan het strand. Het was lekker weer dus zijn Lotte Denise en ik gaan kijken. Al die Afrikanen zijn zo lief! Ze geven allemaal een hand, stellen zich voor en zijn super nieuwsgierig naar waar je vandaan komt, wat je hier komt doen en hoelang je blijft. Verder proberen ze je echt alles aan te smeren met openingszinnen zoals: ‘I make a special price for you’ ‘He lady how are you, are you fine?’ ‘How much rand do you have for this one?’
In het begin vond ik het echt moeilijk om door te lopen en te zeggen dat ik niks hoef. Lastig uit te leggen hoe dat komt, maar als je zo’n super lieve vrouw ziet zitten op een houten kratje, met een baby achterop haar rug gebonden, zou je uit medelijden al haar spullen al willen. Ik denk dat je zoiets echt moet beleven om te ervaren hoe dat is. Gelukkig kan ik er nu wel beter mee om gaan en realiseer ik me ook wel dat dit voor hun ook weer trucjes zijn om aandacht van toeristen te trekken.
Aan het eind van de middag begonnen alle afrikanen snel hun spullen bij elkaar te pakken. Ze zeiden dat ze weg gingen omdat het zo ging regenen.. en inderdaad, een kwartier later viel het met bakken uit de lucht. We zijn snel naar onze lieve citi gesprint en lekker naar huis gegaan.

Maandag, eerste stage dag

Jeetje wat was ik benieuwd zeg! Nadat ik de verhalen van Joyce en Lotte had gehoord, wist ik echt niet meer wat ik ervan moest verwachten. Bij hun verliepen de eerste dagen niet zo goed. De eigenaresse van het ‘Erica House’ was ziek en kon hun dus niet opvangen. Ze werden hierdoor een beetje aan hun lot overgelaten en er was helemaal geen duidelijkheid over wat precies de bedoeling was.

De dag begon met een veel te vroege wekker. Na 5x snoozen ben ik uiteindelijk opgestaan en om 8.00 wilden we vertrekken, maar toen we het hek open deden zagen we dat er verderop mensen in ons afval stonden te graaien naar etensresten. Lotte zat al in de auto en toen Denise en ik half ingestapt waren zei Lotte: SNEL! DEUREN DICHT! Dus Denise en ik vlogen de auto in en drukten snel het knopje in. Staat er ineens een enge, onverzorgde, bedelende man op ons auto raampje te kloppen! Stond ie daar te roepen en schreeuwen om geld! Ik schrok me echt suf! We wilden snel wegrijden maar we moesten achteruit onze stijle inrit af, en er kwam nog een griezel aan. Toen liet Lotte ook nog de auto afslaan! Uiteindelijk zijn we gered door de choke en met gierende banden de straat uit gespurt haha! Wat een avontuur op de vroege morgen he!
Nadat we Marije hebben opgehaald (die ook bij ons stage loopt) kwamen we na een half uurtje rijden aan bij Erica House.
Eenmaal binnen liepen we de ‘meeting room’ binnen, waar het personeel in een bespreking zat. Daar zat ik meteen stom verbaasd te kijken, zo’n bespreking gaat zò anders als in Nederland! Zelfs bij de GL wordt er nog serieuzer vergaderd als daar ;)
Iedereen kwam tijdens de bespreking nog binnen gedruppeld, of ging halverwege even weg. Soms ging de deur open en werd er iemand geroepen, andere zaten zelf te bellen en de rest praatte door elkaar. Geen agenda, geen structuur, geen orde. Typisch Afrikaans!
Na deze ‘vergadering’ werden we voorgesteld aan onze stage begeleider, Mr Duplessis. Hij vroeg ons wie we waren, wat we kwamen doen en zo voorts. Echt zo gek dat je zelf moet vertellen dat je vanaf dat moment daar 32 uur in de week komt werken, omdat je in Nederland een opleiding volgt en in Zuid-Afrika stage loopt…Ze wisten totaal niet van onze komst. Maar goed zo gaat het daar nou eenmaal in zijn werk, en we werden heel hartelijk en open ontvangen dus dat was allemaal leuk. Wel was er even wat onduidelijkheid, want Social Work (mijn studie) betekent hier maatschappelijk werk, en SPH(mijn richting) betekent hier child & youth work. Dus toen we vertelde dat we Social Work deden ontstond er even wat verwarring, maar al snel kregen we uitgelegd dat we ‘pedagogisch werk’ komen doen.
Nadat Mr Duplessis ons aan iedereen had voorgesteld kregen we een rondleiding door het gebouw. Dat zag er echt goed uit! Ook mochten we in een aantal klas lokalen kijken waar kinderen les hadden, heel leuk om te zien. Daarna gingen we naar de Baby’s&peuters (0 t/m 5), kijken en observeren wat ze deden. De kindjes daar komen niks te kort, ze krijgen 3x per dag eten, hebben fatsoenlijke kleertjes aan en hebben allemaal een dak boven hun hoofd, maar toch schrok ik wel van de situatie. Een klein kamertje stamp vol met baby bedjes. In elk bedje lagen 1 of 2 kindjes, te slapen of een beetje voor zich uit te staren, er werd niks mee gedaan. Al deze kindjes zijn hier gebracht omdat ze ongewenst of verwaarloosd zijn. Zo gek om in hun files te lezen: last name: Unknown. Ik vind het onvoorstelbaar hoe je als ouders je kindje ergens achter kunt laten zonder te weten waar het terecht komt of wat er mee gebeurd.
Zo ook bij de peuters, ze waren met 15 in ruimte met nauwelijks speelgoed. De kindjes waren super vrolijk, barsten van de energie en waren mega enthousiast, maar er werd niks mee gedaan. Zo zonde! Hierdoor hingen ze maar wat aan elkaar en jengelde ze wat rond. De child care workers die met deze kinderen werken zitten heel de dag op een stoel en commanderen de kinderen wat ze niet mogen. Positieve stimulatie kennen ze hier nauwelijks, en dat terwijl zo overduidelijk te zien was dat deze kinderen juist zo verlangen naar warmte en aandacht, zoals andere kinderen dit van hun ouders krijgen.
De kindjes vonden ons helemaal geweldig, hingen aan onze benen en bleven maar voelen aan onze zachte, lange, blonde haren! Jammer was dat deze kindjes alleen Xhosa spraken, waar wij niks van begrijpen. Communiceren met hun was dus erg lastig. Hier hebben we het later met Mr Duplessis nog over gehad. Om onze leerresultaten te kunnen behalen zullen we bij zowel de baby’s en peuters als de jongeren stage lopen.
Ook over de jongeren hebben we veel gehoord. Ze zijn allemaal tussen de 12 en 18. (kinderen tussen 6 en 11 worden ergens anders opgevangen) Deze kinderen bestaan uit twee groepen. De eerste zijn kinderen die in het criminele circuit hebben gezeten en hier eerder voor gestraft zijn. Dus kinderen die bijv. uit de gevangenis komen en daarna niet naar huis konden of door familie werden opgevangen. De tweede groep zijn kinderen die uit huis zijn geplaatst wegens gedragsproblemen of problemen in de thuissituatie. Het is echt schokkend om te horen dat er jongens van 15 zijn die ernstige misdrijven hebben gepleegd, en dat 50% van de meisjes die in het Erica House wonen seksueel misbruikt zijn.
Wij krijgen vanaf volgende week alle 3 een mentorkindje, waarmee we ook individueel aan de slag zullen gaan.
Ook hebben we met Mr duplessis overlegt wat we mogen doen en wat onze taken zijn binnen de stage:

Baby’s en Peuters:
- Baby’s en Peuters verzorgen en begeleiden
- Dagactiviteiten bedenken en uitvoeren met de peuters.

Jongeren:
Gaan iedere dag naar school van 8.00 tot 14.00. Na school zijn de volgende activiteiten gepland:
- Maandag: community service (kinderen leren iets voor anderen te doen, zoals schoonmaken, klusjes en werken in de bouw)
- Dinsdag: skills project: (kinderen vaardigheden aanleren zoals koken, potten bakken, sieraden maken en naaien)
- Woensdag: hebben wij de mogelijkheid om activiteiten te organiseren voor de jongeren zoals een sportmiddag, creatieve middag, spelmiddag enzovoorts. We hebben hier ook veel mogelijkheden voor omdat Erica House beschikt over speelvelden en een zwembad. Door middel van deze activiteiten zullen we ook leren hoe we voor een groep staan en hoe we om moeten gaan met deze kinderen.
- Donderdag: kunnen de kinderen kiezen uit drama, muziek en karate lessen.
- Vrijdag: afsluitdag. De meeste kinderen gaan in het weekend naar huis, dus na school worden hun spulletjes gepakt en worden ze opgehaald.

Naast deze dingen binnen de stage krijgen we ook de mogelijkheid om buiten de organisatie te kijken wat er zoal speelt in het leven van deze kinderen (macro niveau)
Bijvoorbeeld: Bezoek aan de rechtbank, huisbezoeken in de townships, observeren in klaslokalen en lessen volgen van kinderen.

Kortom, een hele drukke, informatieve eerste stage dag! Ik heb veel gezien, gehoord en gelezen, wat ik komende week nog even rustig kan laten bezinnen. Ik ben ontzettend blij dat we goed zijn opgevangen en denk dat we met Mr Duplessis als stagebegeleider een hele leuke, leerzame tijd tegemoet gaan. Ik heb er heel veel zin in!

Na het schrijven van dit mega lange verhaal zie ik dat het alweer laat is.. ik ga er een eind aan breien want morgen moet ik weer vroeg op!

Maar eerst nog even wat reacties op al jullie lieve berichtjes:

Allereerst; het auto rijden gaat alweer een stuk beter, dus maak jullie allen geen zorgen ;)

Vera! Helemaal super van je appartement!! Bevalt het een beetje? Heb je nog wat spulletjes gekocht of het helemaal zo gelaten? Ik kom snel kijken als ik terug ben! Wat is je adres?

Manon, Ja haha dat kan ik me heel goed voorstellen! We hebben a.s zaterdag een kennismaking, ‘bring and braai’ bij Martijn. Dan zie ik hem en Kaj voor het eerst, en Esra zal er ook wel bij zijn dus dan zal ik ze allemaal de groetjes doen van jou! Leuk dat je mijn verhalen gaat volgen, er zullen wel veel herkenbare dingen komen ja!

Tonny + rest van de fam, hartstikke bedankt voor de bijdrage! Tegen de tijd dat we bekend gaan maken dat we een sponsor actie hebben gehouden horen jullie nog waar het geld aan wordt besteed!

Ál mijn vriendinnetjes thanks voor de lieve berichtjes en mailtjes! Ik denk veel aan jullie (maar dat kan ook niet anders met al die foto’s van jullie op mijn kamertje!) geniet van de laatste vakantiedagen, de festivals en het uitgaan, want over 4 maandjes kom ik de rust bij jullie weer verstoren;)!

En tot slot aan jullie allemaal, ik vind het helemaal geweldig dat ik zoveel enthousiaste lezers heb! Dat doet me écht heel erg goed, meer dan jullie waarschijnlijk in de gaten hebben!

Dikke kus,

iengrwid (op z’n Afrikaans!)