3e week

3e week alweer! Jeetje wat gaat dat snel. Ook deze week heb ik weer van alles beleefd en gezien, hier volgt een zo’n beknopt mogelijke samenvatting:

Maandag
’s ochtends hebben we een activiteit met de kleuters gedaan, we hebben getekend.
‘s middag hebben we een extra kantoor ingericht en dat wat we al hadden helemaal gepoetst en opgeruimd. Nu hebben we twee ruimtes beschikbaar waardoor we ook af en toe kunnen spitsen.
’s Avonds hebben we met z’n allen gegeten en daarna ben ik naar Mint gegaan om mijn verhalen van vorige week online te zetten, te mailen, hyven, msn-nen en zo op de hoogte te blijven van de activiteiten van het thuisfront!

Dinsdag:
Activiteit gedaan met de meisjes. We hebben gezongen en gedanst op muziek. Omdat ik jullie graag een beeld wil geven van mijn stage plek en de kindjes heb ik wat foto’s en filmpjes gemaakt! Toen ze de camera in de gaten kregen kwam er alleen niet veel meer terecht van de activiteit zelf.. ;)
Later die middag hebben we voornamelijk Files gelezen. Van Mrs Conwood heb ik één case gekregen waar ik me op ga richten. Ik mag hier niet te veel over typen helaas, vanwege privacyrechten. Maar het gaat om twee zusjes, van 1,5 en 7 jaar oud. Ze hebben allebei het alcohol syndroom. Dit houdt in dat ze een grote ontwikkelingsachterstand hebben. Zo kan het meisje van 1,5 nog niet lopen en praten, ze zit qua ontwikkeling ongeveer op het niveau van een baby van 9 maanden. Het meisje van 7 ziet eruit als een kind van 5 (klein, tenger) en zit (volgens ’t Nederlandse onderwijs) nog in groep 1.
De moeder is veel in contact met de kinderen en het ziet er dan ook naar uit dat de kinderen over een tijd naar haar terug zullen gaan. Mijn taak is naast het werken met stimulerende spelletjes ook contact houden met de moeder. Zo kan ze op bezoek komen bij Erica House, gaan wij bij haar op huisbezoek en als dat allemaal goed gaan mogen de kinderen een weekend naar haar toe etc.

Woensdag:
Activiteit gedaan met de jongens en meisjes. Dit was een te grote groep, erg druk en gaan we de volgende keer anders aan pakken. Ik ken nu alle kindjes bij naam en mijn poging om het goed uit te spreken komt ook al steeds dichter in de buurt. De kindjes beginnen onze namen ook te leren dus dat is erg leuk!
De Moeder van ‘de meisjes’ is langs geweest, ik heb me aan haar voorgesteld. Ze spreekt helaas geen Engels, dus communiceren we in het Afrikaans/Nederlands. Morgen ga ik op huisbezoek bij haar. Ze leeft in de township en ik ben echt mega benieuwd wat me daar te wachten staat. Tot nu toe rijden we er vaak langs als we naar stage gaan en zo, maar ben ik er niet echt ìn geweest. Het zal wel heftig zijn! Ook Denise en Lotte hebben hun eigen case gekregen, en ook daar zit al veel vooruitgang in. Hier gaan we morgen ook op bezoek, dus het zal een drukke dag worden.
Later op de middag hebben we een les gevolgd die Mrs Conwood gaf aan leerlingen op een ‘community school’ hier in de buurt. Dit ging met name over onze 3 files. Ik vond het interessant om te zien hoe de kinderen hier les krijgen en wat het verschil is met onderwijs in Nederland. Na de les vroeg Mrs Conwood of we volgende week ook een deel van de les willen doen, en dat willen we wel!

Donderdag:
Township.. ging niet door. Nadat we keurig op tijd (8.15u!) op stage arriveerde bleek Mrs Conwood er niet te zijn. Overal hebben we rondgevraagd waar ze was maar niemand wist het. Dus toen zat er niks anders op dan wachten.. en wachten.. en wachten. Om 11 uur was er nog steeds geen teken van leven en het zag er ook niet naar uit dat dat nog ging komen. Onvoorstelbaar dat niemand weet of ze ziek is, zomaar een dag vrij pakt, of waar ze is. De ouders van de kinderen weten ook van niks dus die wachten heel de dag tot wij komen.. voor niks. Echt heel gek, maar zo gaat het nier nou eenmaal en je kunt niet veel anders doen dan je daar bij neer leggen.
We zijn naar ons kantoortje gegaan en hebben nog wat gewerkt. Daarna zijn we op tijd naar huis gegaan om met zn 3en eens even goed al het schoolwerk door te nemen en een planning te maken. Hier werd ik niet echt vrolijk van, maar ik zal er komende week toch aan moeten geloven..
’s avonds zijn we lekker uit eten geweest met Yvon, Annet, Patrick, Chris, Lotte Denise en ik. Het was een soort van afscheids-etentje, aangezien Yvon, Annet en Patrick die avond moesten vertrekken. Ze hebben een week bij ons gewoond, maar nu is hun eigen huis klaar en moeten ze daar naar toe. We hebben nog aan Martijn (Khaya) gevraagd of ze niet bij ons konden blijven maar dat ging niet, want er komt morgen nog een koreaan hier wonen (club spleetoog breid zich uit) en later nog 3 meisjes.

Vrijdag
Het goede voornemen om ’s ochtends te gaan sporten was al snel vertrokken toen ik om 11 uur wakker werd. Toen wilde we ’s middags gaan maar ook dat is ‘m niet geworden. (jaja ik begin al goed te worden in het Afrikaanse uitstelgedrag) Uiteindelijk hadden we ’s avonds onze motivatie bij elkaar geraapt, reden we in onze sportoutfit naar de sportschool.. ging die net sluiten! Haha toen zijn we in de tuin maar wat gaan volleyballen.
’s Avonds was het zoals altijd party time! Zaterdag ochtend hadden we in de planning om naar Sardinia Bay te gaan. Daar kun je ’s ochtends tussen 5 en 6 uur namelijk soms dolfijnen zien, omdat ze dan heel dicht bij de kust zwemmen. Aangezien we dan om 4 uur ’s nachts moesten aanrijden besloot ik een nachtje door te halen.

Zaterdag
Rond 5 uur waren we op het strand. Het was echt mega koud en donker. We gingen met onze dekens en handdoeken op het strand zitten. Het was volle maan en heel helder dus we zagen super veel sterren. Langzaam aan zagen we de maan aan de ene kant weg zakken en aan de andere kant de zon opkomen. Dat was echt een super mooi gezicht. Het was zo rustig, stil en leeg daar, ik voelde me net alleen op de wereld! Om half 6 was het licht en begon onze jacht op dolfijnen.. maar helaas .. we hebben er geen gezien! Alleen Lotte dacht in de verte wat te zien maar volgens mij lijkt elke golf op 3 kilometer afstand wel een dolfijn;)
Om half 8 ’s ochtends waren we terug en ben ik mijn bed ingedoken.
’s Avonds zijn we naar Balizza gegaan met Yvon, Annet, Patrick, Denise ik Nay (een Afrikaans meisje) en twee vriendinnen van Nay. Het was echt super gezellig! Ik sta er nog steeds van versteld hoe goed die Afrikanen kunnen dansen! Als ik 3 redbull op drink en zo uitbundig mogelijk dans ben ik nog een houten plank in vergelijking met hun. Ze dansen niet ordinair, niet boerig, maar écht goed. Volgens mij word je in afrika geboren met een gevoel van ritme waar héél veel Nederlanders nog iets van kunnen leren!

Zondag
Denise en ik zijn samen naar Happy Valley geweest. Een soort park, midden in de stad. Maar toen we er eenmaal in liepen hing er zo’n rustig relaxt sfeertje, alsof je het gevoel had dat je heel afgelegen was. Echt relaxt om daar even te wandelen en wat rond te kijken.
Nu zit ik in het internetcafé, even mijn laatste dingetjes af te typen voordat ik mijn verhaal online zet.
Ik zie nu al jullie lieve reacties op mijn vorige verhalen, echt ik kan het niet vaak genoeg zeggen maar ik ben zo blij dat ik zoveel lieve lezers heb! Ik zou jullie allemaal wel een verhaal van een uur terug willen typen, maar daar heb ik helaas veel te weinig tijd voor. Maar.. BEDANKT !

xx