weekje stage, weekend, weekje stage

Na een heerlijk weekje vakantie moest ik er echt weer even inkomen. Die vroege wekker beviel me niet zo, maar toen ik de kids op stage weer zag had ik er wel weer zin in!
Deze week hebben we veel vooruitgang gemaakt met de sponsoractie ‘Help ons Helpen’. Ik zal een stukje schrijven over elke dag.

Maandag 2 november
Binnen Erica House wist nog niemand dat wij door middel van een sponsoractie geld hebben ingezameld. Hier hebben wij bewust voor gekozen, we wilden namelijk eerst zelf rondkijken wat we met dit geld konden doen. Bovendien wilden we niet gezien worden als een stel rijke 19 jarigen die met een bak geld komen aangewaaid, en het personeel in Erica House vertellen wat ze er mee moeten doen. (dit beeld veroorzaak je als blanke nogal snel). Ook wilde we het geld niet zomaar geven, maar echt zelf besluiten waar het naar toe ging, zodat het ook daadwerkelijk goed besteed werd. Dit vonden we erg belangrijk, aangezien het bedrag veel groter was dan we ooit hadden kunnen wensen.

We hadden zelf al veel nagedacht over wat we met het geld wilde doen. Al snel was beslist dat het iets moest zijn wat echt gericht is op de kinderen, met name de toddlers. We hoorden bijvoorbeeld van collega’s dat andere studenten hadden gezorgd voor soapdispensers, airconditioning enz. Wij wilde met het geld echt iets voor de kids gaan doen.. maar wat? We hadden honderd ideeën, maar de praktijk bleek lastiger. Het punt is namelijk, het ontbreekt de kinderen niet aan spullen, maar er wordt niks mee gedaan. Bijvoorbeeld: Er zijn nieuwe kleren waar de prijskaartjes nog aanhangen, maar de kinderen lopen in oude, versleten truien. Er zijn een aantal leesboekjes, maar ze worden niet voorgelezen. Kort gezegd; de materialen zijn er.. de mentaliteit van de child care workers helaas niet. Dit valt ze niet echt kwalijk te nemen, op een groep van 30 baby’s en toddlers staan ze vaak met z’n tweeën. Ze zijn dus vaak de hele dag bezig met de primaire behoeftes van de kinderen zoals eten geven, luiers verschonen, wassen, omkleden, plassen enzovoorts. Er is dus simpelweg geen tijd om de kinderen op een creatieve, stimulerende wijze te vermaken. We wilde dus iets zoeken waar de kinderen zelf mee aan de slag kunnen. Maar dat valt niet zo mee bij een doelgroep van 0 t/m 6 jaar oud!

Uiteindelijk hadden we een aantal ideeën die ons wel wat leken. We wilde graag een klimrek aanschaffen. Erica House heeft grote oppervlaktes gras waar weinig mee gedaan wordt. Er is één klein ‘speeltuintje’ met een paar kapotte schommels en één glijbaan. Een klimrek zouden de kinderen zelf kunnen gebruiken zonder hulp van Child Care workers, ze zijn lekker buiten, kunnen hun energie kwijt én het is goed voor hun motorische ontwikkeling. Ook wilde we een dvd speler kopen met nuttige dvd’s voor kinderen. In de gezamenlijke ruimte waar de kinderen overdag verblijven staat namelijk wel een televisie, maar die heeft maar een paar zenders. De kinderen kijken dus naar soaps, medische progamma’s en het journaal. Dit vinden we niet echt gepast voor kleuters. Daarom hadden we het idee om dvd’s te kopen in het Engels waarin kinderen spelenderwijs leren tellen, lezen, enz. Dit is goed voor hun ontwikkeling én voor hun Engels. In Primary school is namelijk alles in het Engels, maar de kinderen in Erica House leren alleen Xhosa, want dit spreken de Child Care workers.

Dus maandag ochtend zijn we met Mr Duplessis in gesprek gegaan. Hij is onze officiële stagebegeleider en leek ons de geschikte persoon om over onze sponsoractie in te lichten. Toen we hem vertelde over de sponsoractie en het verzamelde geld was erg enthousiast en ’t leek hem allemaal wel leuk en aardig. In eerste instantie dacht hij dat het om een bedrag van ongeveer 5000 rand zou gaan (500 euro). Toen we hem hadden uitgelegd dat we tegen al onze verwachtingen in iets meer hadden opgehaald, namelijk een bedrag van meer dan 20.000 rand (2000 euro), ging hij er toch eens even goed voor zitten. Hij was, net als wij, van mening dat we dit geld moesten besteden aan de kleuters. Volgens zijn woorden; Deze kinderen zijn te klein om voor zichzelf op te komen door te zeggen wat ze nodig hebben en wat ze willen, daarom moeten wij dit voor ze doen. Ook vond hij het belangrijk dat wij goede ondersteuning kregen bij het besteden van het geld en dat het belangrijk was dat er een toeziend oog was. Als wij op eigen houtje naar bedrijven zouden toestappen met dit verhaal zouden ze misbruik van de situatie kunnen maken en veel meer geld vragen voor hun materialen dan eigenlijk nodig is, omdat ze weten dat wij er geen verstand van hebben. Dit is namelijk eerder gebeurd bij andere studenten. Maar Mr Duplessis was razend enthousiast en wilde ons meteen zo goed mogelijk te hulp staan.

We zijn die middag dan ook meteen aan de slag gegaan. Via Lotte en haar ouders zijn we in contact gekomen met Zanethemba. Dit is een place of safety in PE waar tien kinderen verblijven. Het is opgericht door een Nederlands stel, Gert en Eline, dat sinds 4 jaar in Zuid Afrika woont en nu sinds één jaar daar een place of safety zijn gestart. Hier zijn Lotte, Denise ik en Mr Duplessis een kijkje gaan nemen. Het zag er heel gezellig en huiselijk uit. Nadat we een rondleiding kregen gingen we naar buiten kijken, waar een groot klimrek stond. Toen we dat zagen waren we meteen verkocht. Het was een groot, gevarieerd klimtoestel met een glijbaan, bruggetje, touw/trap ding, een schommelboot en losse schommels. Eline en Gert vertelde ons dat ze het klimrek gesponsord hebben gekregen van een middelbare school. Ze hadden het adres nog van Windsor Play Park, het bedrijf dat het klimrek had geïnstalleerd. Mr Duplessis stelde onmiddellijk voor om naar dat bedrijf toe te gaan. Weer zo lekker Afrikaans he, dingen kunnen hier weken worden uitgesteld, maar plannen die terplekke worden gemaakt kunnen ook meteen uitgevoerd worden. Dus daar gingen we dan, op naar Windsor. Daar bleek dat Windsor een bedrijf was wat verschillende producten van hout maakte, zoals klimrekken, meubels, dierenkooien enzovoorts. En er was in de ‘tuin’ van het terrein een grote speeltuin voor kinderen. We kregen een rondleiding door de speeltuin en een aantal boeken om ideeën op te doen voor ons klimrek. Nadat we hadden besloten welke attributen er allemaal aan het toestel moesten komen werd er onmiddellijk een tekening gemaakt en zou de offerte ons snel gefaxt worden.
Ook hadden we meteen bedacht dat het volgende uitje met de kleuters naar deze speeltuin moest zijn, zodat we konden zien wat ze leuk vinden en wat ze kunnen of niet.
Nu ik deze dag zo zit te typen kan ik nog steeds niet geloven dat we zoveel hebben gedaan op één dag haha. Het zou bijna vergelijkbaar zijn met een werkdag in Nederland;) Na deze dag gingen we met een moe, maar zeer voldaan naar huize sharwood.

Dinsdag 3 november
Op stage hebben we eerst de foto’s van onze voorstelling ‘Toddlers on stage’ uitgezocht. Voor ieder kind hadden we een mapje aangemaakt, zodat zij er uiteindelijk een mooie herinnering aan overhouden. We gaan certificaten van de deelname maken voor de kinderen met hun foto’s erop.
Vervolgens moesten we met Mrs Conwood in gesprek over ons uitstapje naar de speeltuin. Zij zou voor ons vervoer, eten en drinken regelen. ’s Middags wilde we gaan kleuren met de kinderen. Hierbij weden we ondersteund door een Child Care worker. Het is namelijk de bedoeling dat we ze meer betrekken bij de activiteiten en te laten zien hoe wij met de kinderen omgaan, zodat zij daarmee verder gaan als wij weg zijn. Wat ik overigens nog steeds een beetje vreemd vind, dacht dat ik iets van hen zou leren. Maargoed, Lotte en Denise gingen de kinderen halen terwijl ik stoelen en tafeltjes klaarzette. Ze kwamen terug, maar één meisje, S. ontbrak. Lotte en Denise vertelde dat S. is overgeplaatst naar een ‘children’s home’. S heeft een mental disorder, en omdat er voor haar geen mogelijkheid meer was dat ze nog naar familie of iets dergelijks zou verhuizen is ze overgeplaatst. Wij waren hier helemaal niet van op de hoogte gebracht en dit kwam dus wel even als een klap in mijn gezicht! Ik heb zoveel met dit kind gewerkt de afgelopen weken, echt onwerkelijk dat ze nu ineens weg is. Ze was gewoon twee uur geleden opgehaald, we hebben haar niet eens meer gedag kunnen zeggen.
We gingen naar Ms Conwood om te vragen hoe dit kon, en zei vertelde ons dat S. al een maand eerder weg had moeten zijn en dat er in het reportboek dagelijks over gerapporteerd stond. Reportboek?, waar kunnen wij dat boek vinden en ons is nooit verteld dat wij dat boek mogen en moeten lezen?! Erg vreemd.. Erg Afrikaans ook.
Gelukkig kwam Marije met het goede nieuws dat ze deze instelling kent en dat het in de buurt is. De eigenaresse is volgens Marije heel aardig en dus gaan we volgende week bellen om een afspraak te maken, dat we S. nog een keertje op kunnen zoeken en fatsoenlijk afscheid kunnen nemen.
Later die middag kwamen de 4 grote kleuters uit school. Ze zeiden dat we mee moesten naar juffrouw Kani. Dus gingen we terug naar school met de kinderen, bleek dat we helemaal niet hoefde te komen haha. Mrs Kani wilde alleen weten hoe de laatste regels van het liedje ‘in de maneschijn’ gingen, dat was ze namelijk vergeten. Dit wilde ze graag weten omdat de kinderen over 2 weken een ‘graduation peformance’ hebben. ze gaan dan een optreden doen omdat de zomer vakantie begint en dan zijn de kinderen klaar met grade R (groep 1/2) Toch kwam het wel goed uit dat we op school waren, zo konden we meteen de foto’s en filmpjes van ‘toddlers on stage’ laten zien. Mrs Kani vond het helemaal schitterend en onze kinderen glunderde van trots! Prachtig!
Vervolgens hebben we wat snoepjes voor de kinderen gekocht en hebben we die lekker op een muurtje in het zonnetje opgegeten. Daarna was het tijd om terug te gaan naar Erica House, onze stage dag zat erop.

Woensdag 4 november
Vandaag zijn we met de kids naar Windsor Play Park geweest. We gingen met 9 kleuters, van 3 en 4 jaar oud. Na 1,5 uur vertraging (kinderen waren niet omgekleed, vervoer was niet geregeld, eten was niet klaar enz. enz.) konden we eindelijk vertrekken. We hadden een aantal vrijwilligers gevraagd om mee te gaan, aangezien de Child Care workers die on duty waren geen identiteitsbewijs hebben, en dan mag je niet mee in zo’n overheidsbusje. Dus met 3 vrijwilligsters, Marije, Lotte, Denise 9 kleuters en mijzelf gingen we op pad. De kinderen waren weer helemaal door het dolle heen en schreeuwden en gilden de hele bus bij elkaar. Om 11 uur waren we bij de speeltuin. Het is een grote speeltuin met veel klimrekken, allemaal in een ander thema. Er was een ambulance, een huisje, een kookhuisje, een kasteel, schip, benzinepomp enzovoorts.
We zochten een mooie verzamelplek, gaven de kinderen hun ochtendsnack en toen mochten ze gaan spelen. Van dat spelen kwam alleen niet veel. De kinderen keken hun ogen uit en hadden geen flauw idee waar ze moesten beginnen. De grootste jongens pakte fietsjes van de grond en begonnen rond te fietsen. Al snel kreeg ik in de gaten dat ze niks deden omdat ze gewoon geen flauw idee hadden hoe je in een speeltuin of op een klimrek moet spelen. Die fietsjes kende de kinderen van Erica House, dat was dus lekker veilig voor hen. Dus vol goede moed besloten wij met de vrijwilligers de kinderen op de klimrekken te duwen en te trekken haha. Hiervoor moest ik natuurlijk wel eerst zelf dat klimrek op en dat viel nog niet mee;) zie je t voor je haha? Ikke wandelend over een gammel bruggetje, klimmend op een te smal trappetje, mezelf wringend door een gat om vervolgens opgefrot in een torentje van een kasteel te kruipen. En maar enthousiast doen richting de kids haha. Maargoed ’t werkte wel, na een tijdje durfde de kinderen ook en ze begonnen ’t nog leuk te vinden ook haha.
Om half 2 werden we weer opgehaald, en toen we terug kwamen in Erica House was het dan ook de hoogste tijd voor de kids om te gaan slapen (ze doen hier tot hun 7e een middagdutje). Wij die kinderen op bed gelegd, bleven ze niet liggen. Denise had bedacht dat ze er wel eens bij kon gaan liggen, misschien zou dat helpen. Dus die gaat liggen.. schiet ze overeind.. zit ze met een onder geplast t-shirt haha! Er had een kind in dat bed geplast waar zij 1 tel later in ging liggen HAHA. Ik lag natuurlijk helemaal in een scheur (vooral omdat t mijn eigen t-shirt niet was:p). Daarna moesten we ook nog naar de shoppingmal bij stage om de foto’s van toddlers on stage op te halen die we af hadden laten drukken. Toen die lucht rondom Denise écht niet meer te harden was zijn we maar naar huis gegaan;)!

Donderdag 5 november
’s ochtends héél vroeg heeft Denise Lotte naar ’t vliegveld gebracht, die ging richting Johannesburg omdat haar ouders daar die dag aan zouden komen. Vanuit daar zouden ze samen richting PE verhuizen. Op stage hadden we een afspraak met Mr Duplessis om naar een instelling te gaan, maar die werd verzet naar maandag. Vervolgens zijn we op tijd naar huis gegaan, hebben we het cheetah weekend geboekt voor volgende week en hebben we ’s avonds het weekend ingeluid.

Vrijdag 6 november
Vandaag hebben we een nieuwe huisgenoot gekregen, die nu in Jeongs kamer slaapt. Frank, uit Duitsland. Hij is al 38! Maar ik vind de mix hier zo wel gezellig!
S middags hebben Yvon, Denise en ik Annet op het vliegveld gezet, die ging naar Durban, naar haar moeder toe. Daarna zijn Yvon, Denise en ik over de boardwalk gelopen en hebben we lekker geshopt en gegeten bij Pizza&Pasta.
’s Avonds gingen de mannen in huis naar de stripclub ‘golden curtains’. PJ was namelijk jarig geweest en dat leek hun wel een geschikt cadeau. Ik ben lekker thuis gebleven met Denise (en Yvon maar die lag om 22.00 u al passed out in dr bed haha) Denise en ik hebben heerlijk house liggen kijken op de bank. Ik scheet ‘m wel een beetje zonder onze mannen haha, ik hoorde buiten van alles en na die inbraken zie ik overal spoken. ’s Nachts heb ik dan ook mijn matrasje naar Denise’s kamer gesleept en heb ik daar héérlijk geslapen (A).

Zaterdag 7 november
’s ochtends was ik lekker aan het chillen in het zonnetje in de achtertuin (jaja, de zomer is aangebroken, t wordt warm hier:D!) toen ik Denise hoorde bellen met haar ouders. Omdat het niet helemaal goed klonk ben ik even gaan kijken. Denise hoorde dat haar vader een ongeluk heeft gehad op het werk en nu met een gebroken scheen en kuitbeen zit, en botjes in zijn enkel die niet helemaal goed zitten. Dat was natuurlijk wel even schrikken en niet leuk om te horen als je zo ver weg zit. Ik heb Denise zo goed mogelijk getroost en daarna zijn we met Patrick, Fingers, Yvon, Denise en ik naar het strand gegaan. Daar hebben we gevoetbald, gezwommen en in de zon gelegen, tot dat de zon weg ging, toen gingen we naar huis. S avonds wilden we uit eten bij Angelo’s, maar daar was de halve menu kaart op haha. echt serieus, meer dan de helft van de gerechten was op. Dus ja toen gingen we maar ergens anders eten. ’s Avonds waren we allemaal lui en moe en hebben we op de bank films gekeken. En oh ja, toen kwam Yvon nog even doodleuk aangezet dat ze onze auto heeft aangereden haha. Ze dacht de bocht wel even te kunnen maken, maar tot mijn grote verdriet had ze de rechter koplamp van mijn lieve citi even over ’t hoofd gezien. nu zit er een goede deuk in de motorkap, gril, en is de lamp helemaal ingedeukt haha. Wonder boven wonder doet ’t licht het nog wel en kunnen we dus nog gewoon rijden.

Zondag 8 november
Vandaag ben ik met Denise naar Seeview geweest. Onder weg dacht Denise dolfijnen te zien, dus zijn we meteen met de auto aan de kant van de weg gaan staan om te kijken. We moesten een stuk door de boesboes klimmen voordat we op ’t strand waren. Ik zag alleen vieze sprinkhanen, torren, kevers en andere gore beesten en wilde dus ’t liefst zo snel mogelijk terug de auto in haha. Nadat ik Denise ervan overtuigd had dat ze toch écht weg waren zijn we doorgereden naar Sieview. Dat is een game park met wilde dieren (alsof ik dr nog niet genoeg heb gezien haha). Het was een mooie route, met een mooi uitzicht. We hebben springbokken (dat is trouwens ook een fantastisch shotje hier), giraffen, buffels, zebra’s en een pauw gezien. Midden in het park was een apart gebied waar de leeuwen waren. We parkeerde de auto en liepen door dat park, maar ik vond het eigenlijk een beetje zielig. De hokken waren best klein en er stond helemaal niks in. Het was echt mega warm en die dieren konden nergens in de schaduw liggen. De koning van de jungle lag dus maar wat lam in het zand te hijgen. Aan het eind van de middag zijn we naar huis gereden. ’s Avonds ben ik met Fingers naar de kerk geweest. Ik raak er echt niet over uitgepraat hoe geweldig ik het daar vind. Het is zo anders dan in Nederland, ik kan er zoveel over schrijven, maar je moet ’t toch meemaken om het echt te ervaren. En ik kan er ook geen foto’s en filmpjes van maken want dat is niet echt gepast in een kerk, dan ga ik niet de toerist uit lopen hangen. Daarom had ik Hilde ook meegenomen toen ze hier was. Dus toen ik met Fingers in de auto toen we daarheen reden zei ik nog dat ik zo baalde ik dit gevoel niet met iedereen thuis kan delen. Dat is af en toe echt een frustrerend hoor!
Maargoed, nu zat ik dus in de kerk, en volgende week is de laatste keer omdat het daarna zomer vakantie is. Zegt die pastoor dat hij een aantal verassingen heeft voor de laatste mis. één daarvan is.. ze gaan online op you tube! Iedereen in de zaal begon te klappen en te juichen, Terwijl ik met stomheid was geslagen! Ik stond echt met m’n kin tot mijn schoenen haha. En Fingers maar lachen haha! hij zei; Haleluja, je gebeden worden nu al verhoord!
Dus over een paar weken hoef ik maar een link op mijn site te zetten en kunnen jullie allemaal via internet de geweldige mis bewonderen (in ieder geval degene die er in geïnteresseerd zijn). Na de mis hebben we wat eten gehaald en toen ben ik op tijd mijn bedje in gedoken.

Maandag 9 november
Vandaag zouden we met Mr Duplessis naar de instelling gaan, maar dat werd weer uitgesteld. Denise en ik hebben veel gewerkt aan school vandaag en verder een gesprek gehad met Mrs Conwood over het uitstapje van aankomende woensdag.
’s avonds zijn we naar Mint gegaan om te internetten.

Dinsdag 10 november.
Vandaag kwamen de kinderen van de primary school (waar de 4 oudste toddlers zitten) naar Erica House. Omdat het einde van het schooljaar er bijna op zit hebben ze een ‘graduation’. Ze gaan dan optreden met liedjes, toneel en dansjes voor alle ouders en zo. Mrs Kani wilde onder andere het liedje van ‘In de maneschijn’ met de kinderen gaan zingen. Daarom vroeg ze ons of we wilde helpen met het oefenen. Dat wilde we wel en tot onze grote verbazing zagen we dat álle kinderen het liedje kennen. Ze zingen het met een fantastisch accent haha! echt heel erg leuk om te horen.
’s avonds ging ik op tijd naar bed, woensdag zou namelijk een drukke dag worden.

Woensdag 11 november (11-11 !!)
Vandaag was het weer tijd voor een uitje met de toddlers. Het was echt mega warm buiten. Nadat de kinders klaar waren gemaakt en we 2 uur (!) op Mr Duplessis hebben gewacht zijn we vertrokken naar een ‘homeleigh farm’. Dit is een soort van kinderboerderij met een speeltuin erbij. We hadden 12 toddlers meegenomen. Aangezien Lotte en Marije er niet waren ivm reizen hadden we Peter, Yvon en Nathan meegevraagd (dit zijn drie andere studenten die bij Erica House stage lopen). Ook gingen er twee Child Care Workers mee. Van te voren dacht ik nog o god als het allemaal maar goed gaat. Ik heb het zelf helemaal niet op al die vieze stink beesten haha. Eenmaal daar aangekomen heb ik me helemaal suf gelachen. We kregen mais en ander voer voor de dieren. Ze hadden paarden, geiten, kippen, ganzen, varkens, struisvogels, eenden, lama’s/schapen (geen idee wat het was) enzovoorts. Maar die kinderen! Ze waren echt super bang haha. ze durfde nog niet eens op drie meter afstand te gaan staan. En die geiten gingen helemaal over die prikkeldraad rand hangen omdat ze wisten dat wij eten hadden. Je had die gezichtjes van de kinderen moeten zien haha ze vonden het écht heel eng. Sommige barsten echt in tranen uit! Er waren een paar kinderen die wel een handje voer durfden te pakken uit het emmertje en dat van een meter afstand naar dat beest toe te smijten, maar de rest stond er maar wat bij te kijken. Nadat wij het 20 keer voor hadden gedaan (jaja, zelfs ik heb een geit gevoerd!) kregen we sommige kinderen toch zo ver dat ze de dieren uit hun hand lieten eten. Verder hebben ze heerlijk gespeeld in de speeltuin, genoten van hun inmiddels koud geworden lunch: slappe, kleffe, friet, witte bonen in tomatensaus en stuk afgekloven kip; heerlijk! Om twee uur was Mr Duplessis weer terug en was het tijd om naar huis te gaan. Op de terugweg lagen ze bijna allemaal te slapen.. dat gaf ons wel een zeer voldaan gevoel.
Toen we van stage naar huis reden, in een veel te warme auto, zag ik aan het strand een heleboel mensen lekker zonnen en zwemmen in de zee. Dit leek mij ook wel een goed plan. Denise en ik kwamen thuis aan, ik wilde snel even mijn bikini aandoen in mijn slaapkamer. Dus ik doe mijn deur open.. zit er een gigantische, vieze, dikke, vette, harige, zwarte, gore SPIN boven mijn bed. Ik gilde het uit, Denise kon wel raden wat er aan de hand was en kwam meteen even kijken. Nadat ik Denise had bevolen dat ze die spin in de gaten moest houden stormde ik het hele huis af om iemand te zoeken die de spin kon vangen. Maar aangezien wij als eerste klaar zijn met onze stage was er nog niemand. Zelfs Fingers, die 3/4e van zijn leven op de bank doorbrengt, was natuurlijk net als ik m nodig heb even weg. Toen ik op het punt stond om de buren te halen kwam Denise met het geweldige idee om de insecten spray te pakken. Die heeft iedereen namelijk een bus omdat er regelmatig een vieze, gore kakkerlak of ander eng beest door ’t huis loopt. Ik durfde niet eens naar die spin te kijken, laat staan met m’n spray te spuiten, maar Denise de held durfde ’t wel aan. Ze begon te sprayen en dat beest stormde echt van links naar rechts. Over mijn muren, gordijnen echt IEUW. En Denise maar gillen, en ik maar schreeuwen SPUITENN!! Haha ’t was me wat. Uiteindelijk ging die steeds langzamer lopen en verschrompelde die. Toen viel die dood achter mijn bed. Ik stond hélemaal panisch half te huilen van de schrik en was ondertussen ook aan ’t lachen en erg opgelucht. Denise lachte zich helemaal suf met mij en stormde naar de wc omdat ze de eerste druppels plas al in dr broek voelde haha;)! Mijn halve bus spray zat op die spin en mijn kamer stonk nog 3 uur naar gif haha. Later zei fingers dat je maar één keer 2 sec. hoeft te spuiten, maar dat het even duurt voordat dat beest dan ook echt doodgaat. Denise heeft wel 20 seconden op dat beest lopen spuiten haha, woops!
Uiteindelijk zijn we nog naar t strand gegaan en heb ik heerlijk in de zee gezwommen:)
Toen we terug kwamen gingen Denise en Annet dansen. Yvon ging naar Mint om carnavalsmuziek te downloaden. Wantt.. jaja, het was natuurlijk wel de 11e van de 11e vandaag! Zelfs in Afrika laten we dit fantastische evenement niet ongemerkt voorbij gaan, zeker niet met 5 brabanders in huis.
Chris zag ’t feestje ook wel zitten en nodigde meteen ’n hoop Afrikanen uit. Die kwamen om 19.00 uur binnen met hun flessen wodka, wiskey en bier. Er werd al flink gezopen. ‘On the eleventh of the eleventh!’ hoorde ik ze proosten. Ondertussen hadden géén flauw idee waar ’t over ging, wat carnaval is en waarom we de 11e van de 11e vieren, maar ze vonden ’t allemaal wel gezellig en ik ook haha! ’s avonds rond een uur of elf kwam Lotte met haar ouders aan. Gelukkig had Lotte ze wel voorbereid op ’t feestje, ze waren dus niet in shock;).
’s Avonds toen de sfeer er lekker inzat kwam de politie irriteren. De buren hadden namelijk geklaagd over geluidsoverlast. Eerst kwamen ze met z’n tweeën aangezet. Maar Chris wilde de poort niet voor ze openmaken (dat mag je schijnbaar gewoon weigeren hier) en dus konden ze niet naar binnen. Daar was de politie een beetje pissig over. Ze gingen weer weg en kwamen later met zn 8e (!) terug.
Toen hebben we ze toch maar binnen gelaten en begonnen ze een beetje te zeiken en te doen, maar verder konden ze ons ook echt helemaal niks maken. Na een kwartier waren ze dan ook weer weg. Ik vond het inmiddels een mooie tijd om te gaan slapen. K heb mijn geliefde oordopjes erbij gepakt en ben heerlijk in slaap gevallen.

Donderdag 12 november
Mijn wekker ging en ik had het gevoel dat ik net een half uur in mijn bed lag. Niet al te vrolijk vertrokken Denise en ik naar stage. We hebben ons ’s ochtends erg nuttig gemaakt door Mrs Kani te helpen met de oefeningen voor de graduation. Rond 10 uur kwamen Lotte en haar ouders ook een kijkje nemen. Daarna zijn we met hun met de toddlers gaan spelen en hebben Denise en ik aan school gewerkt. ’s Middags zaten we allebei te knikkebollen achter onze laptop en besloten we naar huis te gaan. Ik heb de hele middag en avond liggen slapen op de bank en in mijn bed haha; ik was echt zo dood als een piertje.

Vrijdag 13 november
Vandaag ben ik niet al te laat opgestaan en heb ik eerst aan school gewerkt. Ik heb even een flinke vooruitgang gemaakt in mijn leerresultaten en kernvragen, maar ik weet echt zeker dat ik ’t nòòit af ga krijgen voordat ik thuis ben. Het is echt zoveel werk en ik heb mijn tijd hier zòveel beter te besteden haha, ik werk ‘t 2e halfjaar wel wat harder.
Na de middag ben ik met Denise naar de sportschool gegaan. Toen we terug kwamen hebben we een pizza gehaald en die hebben we thuis opgegeten. Toen ik thuis aankwam zat het huis alweer vol met Afrikanen. Dit was echt een van de eerste keren dat ik er écht géén zin in had. Ik ben lekker naar mint gegaan om te internetten. Om half elf was ik weer thuis en ben ik met mijn leesboek mijn bed ingedoken. Ik moest namelijk op tijd gaan slapen omdat zaterdag mijn wekker alweer vroeg zou gaan voor het cheetah weekend!